Belangrijk detail: twee van de drie projecten staan in België, dat dankzij Renaat Braem sinds 1968 bekend stond als het lelijkste land ter wereld. Ironisch is dan ook dat dit jaar schoonheid een extra criterium was.
Wat mij betreft is het een teken aan de wand dat de vakjury’s de ingezonden Belgische projecten beter waarderen dan Nederlandse. Dit is het directe gevolg van de ondergang van het Nederlandse architectuurbeleid dat Kirsten Schipper zo overtuigend uiteenzette tijdens ARC Podium vorig jaar. Daarnaast lijkt er bij onze zuiderburen meer ruimte te zijn voor experiment en aandacht voor goed opdrachtgeverschap, mede dankzij de ontwerpprijsvragen die de Vlaams Bouwmeester organiseert.
Sofie De Caigny, die aan het eind van de uitreiking reflecteerde op de nominaties en winnaars, voegde hieraan toe: ‘Al de genomineerde projecten gaan over inpassing in een bestaand weefsel, over het versterken van de lange lijnen van de geschiedenis, over de sociale betekenis van architectuur, over het vakmanschap en de materiële geletterdheid van de architect. Laten dat nu net de strategieën zijn die Belgische architecten zich noodgedwongen eigen maakten in de ruimtelijke chaos waarin ze opereren.’
Nu de opgave in toenemende mate bestaat uit het hergebruik van materialen en het transformeren van de bestaande gebouwenvoorraad, stijgt het belang van maatwerk. ‘Architecten moeten zich weer vuil maken’, besluit De Caigny.
Bekijk alle winnaars, lees de juryrapporten en lees de reflectie van Sofie De Caigny!
Groet, Merel
