'You can't be what you can't see.' Oana Radeş, partner bij Shift architecture urbanism, is zich zeer bewust van het belang van de zichtbaarheid van vrouwelijke architecten. Ook meent ze dat échte duurzaamheid te vinden is in goede, dierbare gebouwen. Radeş bijt het spits af van de nieuwe vijfdelige podcastreeks 'Mevr. De Architect: 5 jaar later'.

Worden we als redactie nog wel eens op de vingers getikt als we het woord 'mooi' gebruiken, merken we nu dat in de onderstroom iets begint te veranderen. Als tegenreactie op de huidige risicomijdende en efficiënte bouwcultuur, staat bij steeds meer bureaus schoonheid in architectuur op de agenda.

Toen Hans van der Heijden eind jaren tachtig afstudeerde hing er volgens hem iets onbestemds in de lucht. 'Superdutch had een vacuüm getrokken, iets wat veel architecten prima vonden maar ik zag dat met lede ogen aan.' Hij herinnert zich nog goed dat hij overdonderd was van het Piraeus-gebouw in Amsterdam, ontworpen door Hans Kollhoff. 'Dat zoiets totaal anders kon in Nederland vond ik hoopgevend.'

'The world is my playground.' Geboren in Venezuela en opgegroeid in Nederland, Nigeria en Sint Maarten; Aura Luz Melis spreekt vloeiend vijf talen. Als partner bij Inside Outside werkt ze aan opdrachten over heel de wereld, van Amsterdam tot Tijuana. Het ontwerpbureau richt zich op landschap en interieur, toch is ze hier als architect helemaal op haar plek: 'Was het landschap eerst secundair, nu beginnen veel plannen er juist mee.'