Het woord 'schoonheid' raakte ergens halverwege de twintigste eeuw in onbruik. Voorwerpen, kunstwerken of gebouwen 'mooi' noemen, was ooit vanzelfsprekend, maar is gaandeweg nietszeggend en subjectief geworden. Het eens worden over schoonheid, zelfs binnen een kleine groep mensen, is onmogelijk geworden. De gevolgen voor de architectuur zijn verstrekkend.
De favoriete architectonisch verantwoorde vakantiebestemming van Jan Nauta is Wraxall Yard, in het glooiende landschap van Dorset in Zuidwest Engeland. Het is een rolstoelvriendelijk vakantieverblijf, ontworpen door Clementine Blakemore, een studievriendin uit zijn tijd aan de Architectural Association in Londen.
Wat krijg je als je architectuur combineert met diepe bossen, ijskoude meren en twee kinderen op de achterbank? Voor architect Lisa De Visscher is het simpel: een 'Aalto-safari'. Een roadtrip langs modernistische parels van Alvar Aalto, midden in de Finse natuur. Waarom Finland? 'Omdat je daar elk architecturaal hoogtepunt moeiteloos koppelt aan kindvriendelijke avonturen.'
'Na die spiegelende bloempot heeft Rotterdam nu ook een spiegelende drol', grapte een vriend, duidend op het in mei geopende museum Fenix. 'Klopt, typisch Rotterdams', lachte ik. Maar tegelijk vormt die drol een sleutelmoment in onze architectuurgeschiedenis. Fenix wijst een weg uit de afgelopen decennia van bekrompen nationalisme waarin Nederland als architectuurland is verworden tot een dorp.
Rotterdam slaat kraters in zijn stad, gebouwen worden neergehaald, zelfs midden in zijn hart. De belangrijkste reden is om er iets nieuws voor terug te zetten, vaak een enorm woongebouw als antwoord op de woningbouwcrisis. Maar nieuw is lang niet altijd beter. Als een ode aan hun - soms relatief korte - leven toog hoofdredacteur Merel Pit samen met fotograaf Frank Hanswijk langs vijf van die gebouwen.
Waar komt de hardnekkige behoefte van Nederlanders aan goedkope gebouwen toch vandaan? En waarom maakt deze behoefte nooit plaats voor een verlangen naar schoonheid? Hebben we het functionalisme in architectuur verward met uitgeklede gebouwen?
Wat is jouw favoriete architectonisch verantwoorde vakantiebestemming? Voor Inez Tan, architect en partner bij Office Winhov, is dat Zuid-Korea, een land vol kleur en karakter dat haar hart stal tijdens een bijzondere reis. Vaak overschaduwd door architectuurparadijs Japan, biedt Zuid-Korea volgens haar juist een fascinerend contrast tussen traditionele en moderne bouwkunst.
Museum Fenix in Rotterdam wordt alom geprezen. Door vakgenoten, critici én het publiek. En dat is vreemd, want icoonarchitectuur ligt onder vuur en architectuur moet vooral procesmatig, duurzaam en functioneel zijn. Dat roept een ongemakkelijke vraag op: waarom durven we in Nederland eigenlijk zo zelden hardop te zeggen dat iets gewoon esthetisch geslaagd is?
