Door Harry den Hartog
Gevangen in eigen huis
Na het ondertekenen van een formulier liep ik mijn buurt in wetende dat ik de komende twee weken niet meer naar buiten mocht. Op aanraden van het buurtcomité staan alle airco’s uit. In huis draag ik een extra trui (twaalf graden Celsius) wat sowieso goed is als energiebesparing. Veel mensen in mijn buurt gebruiken namelijk verouderde of gerecyclede airco’s. Deze systemen blijken niet zonder risico. Volgens ons buurtcomité kan het virus zich zelfs verspreiden via het riool, maar dat is zover ik het kan overzien een fabel. Desalniettemin houdt iedereen elkaar goed in de gaten, wat soms negatieve kanten heeft (privacy) maar in dit geval positief.
De dichtheid in mijn stadsdeel is tamelijk hoog. Ik woon in een zogenaamd lilong-complex. Omdat ik centraal woon, dichtbij veel winkels en goed transport, maak ik me geen zorgen over bevoorrading.
Hoe ik mijn dag doorbreng
Vandaag is dag 7 (zondag 8 maart) van mijn wettelijk verplichte thuisquarantaine, enerzijds opgelegd door mijn werkgever de Tongji Universiteit en anderzijds door het buurtcomité. Ik geef online les aan mijn studenten die zich nu nog verspreid over het land bevinden. Doorgaans is een derde van mijn studenten internationaal, maar door de omstandigheden zijn uitwisselingsprogramma’s uitgesteld.
Daarnaast werk ik online aan enkele onderzoeksprojecten waaronder een onderzoek in opdracht van de lokale stedenbouwkundige dienst naar stedelijke ecologische zones. Samen met collega’s overleggen we per wechat en video. Mijn woning is vrij compact en een rondje lopen zit er niet in. Wel mag ik in de 100 meter lange steeg af en toe mijn benen strekken.
Online ontwerplessen
Meteen na aankomst maandagmiddag heb ik een eerste online les gegeven via het programma ZOOM. Enkele studenten hebben nog problemen met hun video verbinding, maar allen zijn blij en zeer gemotiveerd om eindelijk aan de slag te kunnen. De meesten van hen zijn ook aan huis gekluisterd.
De opgave voor dit semester is het ontwerpen van een 45.000 vierkante meter groot buurtwinkelcentrum: een gemengd cultureel en commercieel programma in zeer hoge dichtheid op een kleine kavel en maximum bouwhoogte van 80 meter. Normaalgesproken zouden studenten de eerste weken veldwerk verrichten, mapping en interviews. Dat lukt nu niet. Als alternatief is nu voor de eerste zeven weken een kleine ontwerpoefening bedacht op een vertrouwde locatie binnen de campus. Filmmateriaal en foto’s van de tijdelijk ontoegankelijke locatie zijn via een veilige omweg verzameld. Het tweede deel van het semester, dat hopelijk in het klaslokaal plaatsvindt, zal de oorspronkelijke opgave volgen.
Via een WeChat-groep wisselen we bestanden, schetsen et cetera. Twee of drie keer per week hebben we video sessies.
Omdat het voor veel studenten (en docenten) best pittig is om aan de nieuwe situatie te wennen heeft de universiteit online psychologische hulp beschikbaar gesteld voor wie daar behoefte aan heeft.
