SELECT Jaren 10 - Duurzaamheid als opgave: van circulariteit tot open bouwen
Beeld Ossip van Duivenbode

SELECT Jaren 10 - Duurzaamheid als opgave: van circulariteit tot open bouwen

Door Harm Tilman - Bij ons vijftigjarig jubileum blikken we terug op de Nederlandse architectuur van de afgelopen vijftig jaar. Vandaag de tweede aflevering waarin we zien hoe in de jaren 10 duurzaamheid in de architectuur een opgave wordt waar je niet meer om heen kunt

Duurzaamheid gaat gedurende deze tijd een belangrijke opgave voor het architectonisch ontwerp vormen. De kiem hiervoor werd een decennium eerder gelegd door de Duitse chemicus Michael Braungart en de Amerikaanse architect Michael McDonough, die samen de klassieker Cradle to Cradle. Remaking the Way We Make Things (2002) schreven.

Afval als voedsel

Braungart en McDonough roepen in dit boek op afval als voedsel te zien, zowel in de natuur als in de stad. Aan deze oproep verbinden ze het advies om kringlopen te sluiten en materialen zoveel mogelijk op te nemen in technische en natuurlijke kringlopen. In gebouwen dient in hun ogen zoveel mogelijk hernieuwbare energie te worden gebruikt en dat eindige bronnen te worden verspild. Ten slotte is diversiteit een belangrijk thema. Dit leidde tot een nieuw denken over bouwen dat zich in het afgelopen decennium heeft uitgekristalliseerd.

Versterking van biodiversiteit

Een gebouw mag geen schade betrokkenen aan het milieu, aldus Braungart en McDonough, maar moet juist ten goede komen aan de context, bijvoorbeeld een buurt of stad. Ook vinden ze het belangrijk dat gebouwen de biodiversiteit in de stad versterken en andere functies opnemen. Daarnaast is de organisatie van het gebouw van belang, in de manier waarop vides, looplijnen, verbindingen, uitzicht en binnenklimaat zijn geregeld. Ten slotte moet het mogelijk zijn de indeling van vloeren aan te passen en gevels zo nodig te vervangen.

Inzet op circulariteit

In betrekkelijk korte tijd wordt het gedachtegoed van beiden door de Nederlandse ontwerpwereld omarmd. Het leidde tot de vraag in hoeverre de bouwketen zich laat veranderen. In het modernisme maakten gebouwen immers deel uit van waardeketens die bronnen en materialen exploiteren tot ze zijn versleten en vervolgens worden weggegooid. Echter door de inzet op circulariteit zijn vanaf dat moment de inspanningen erop gericht ze op te nemen in waardecycli die de hulpbronnen efficiënter en effectiever inzetten.

Nature's Pride in Maasdijk door Paul de Ruiter Beeld Jeroen Musch

Stadskantoor in Venlo

Een van de eerste gebouwen waarin met deze principes uitgebreid is geëxperimenteerd, is het stadskantoor van Venlo door Hans Goverde van Kraaijvanger.Urbis. Samen met Van Ganzenwinkel ontwikkelde de architect gevelelementen die na afloop van hun cyclus door het bedrijf worden teruggenomen en gerecycled. Gekozen is voor houtbouw zodat materialen uit de streek konden worden aangevoerd. In samenwerking met Océ is een papierloze manier van werken in de werkomgeving geïntroduceerd. Ook is de productontwikkeling tot onderdeel van het bouwproces gemaakt.

Stadskantoor in Venlo door Hans Goverde

Prettige en lichte gebouwen

Een van de grote uitdagingen voor deze tijd is gebouwen te maken die goed zijn te gebruiken en die geen aanslag vormen op de omgeving, maar ook na twintig jaar nog relevant zijn. Een gebouw dat prettig en licht is, goed in zijn context ligt en waarin goede materialen zijn gebruikt, wordt beter gewaardeerd en is daarmee duurzamer. Binnen dit streven tekenen zich twee paden af die beide in Nederland worden onderzocht en bewandeld.

Open bouwen en tijdelijke constructies

In de eerste richting worden gebouwen opgevat als open systemen die zichzelf vernieuwen. De Japanse metabolisten vormen een belangrijke referentie. Zij ontwierpen gebouwen die veranderingen kunnen opnemen en zich aan een wisselende omgeving aanpassen. Maar ook worden gebouwen zo gemaakt dat zodra ze niet meer beantwoorden aan menselijke behoeften, ze gemakkelijk uit elkaar gehaald kunnen worden gehaald en opnieuw gebouwd.

Blue City in Rotterdam door Superuse Beeld Denis Guzzo

Patch 22 door Tom Frantzen

In Nederland maakt Thomas Rau furore met Turntoo en Tom Frantzen met Patch22. Laatstgenoemde weet samen met Claus Oussoren een gebouw te realiseren dat hem eerder voor opdrachtgevers nooit lukte: een gebouw met overmaat, maximale flexibiliteit, bijzondere architectuur en een hoge mate van duurzaamheid. het gebouw is nu het boegbeeld van het open bouwen dat snel aan belang wint.

Patch 22 in Amsterdam door Tom Frantzen Beeld Luuk-Kramer

Turntoo door Thomas Rau

Thomas Rau realiseert in deze jaren een gehele reeks duurzame gebouwen, met de Triodos-bank in Zeist (in samenwerking met Odette Ex) als voorlopig hoogtepunt. Tevens weet hij met het materialenpaspoort, het madaster, het gebouw als materialenbank en Turntoo systematische veranderingen aan te jagen. Voor zijn inspanningen kreeg hij van vakgenoten de ARC13 Oeuvre Award uitgereikt.

Triodosbank door Rau Architecten en Ex Interiors

Lees ook

Harm Tilman (1954, Rotterdam) is auteur, docent, moderator en zelfstandig redacteur op het gebied van architectuur en stedenbouw. Tot 2021 was Harm hoofdredacteur van het de Architect. Daarvoor werkte hij o.a. als coördinator en docent stedenbouwkunde aan de Academie van Bouwkunst Rotterdam.