Architectuurawards en tentoonstellingen
Stadhuis Den Helder door Office Winhov en Van Hoogevest Architecten. Beeld Max Hart Nibbrig

Architectuurawards en tentoonstellingen

Deze maand zijn de longlists van de ARC24 Awards bekend gemaakt. Dit jaar reiken we drie awards uit aan een architectuur-, stedenbouw- en interieurproject. Office Winhov staat zowel op de longlist voor de Architectuur Award als de Interieur Award met het Holocaust Museum in Amsterdam én het Stadhuis Den Helder.

Ik heb beide gezien. Al eerder schreef ik over het museum. Deze maand werd ik rondgeleid door het stadhuis, dat is gevestigd in twee havenloodsen. Ze liggen een stuk uit elkaar en zijn in materialisatie, vorm en uitstraling een verschil van dag en nacht. Toch heeft Office Winhov in samenwerking met Van Hoogevest Architecten een eenheid weten te realiseren. Met toevoegingen die tegelijk subtiel zijn en goed te herleiden naar de historische context.

Wat je ook niet mag missen zijn de folly’s op Buitenplaats Koningsweg vlak boven Arnhem aan de rand van de Veluwe. Samen met fotograaf Jeroen Musch – die er woont en werkt – liep ik er een dag rond om ze alle elf te bekijken. Harro de Jong, landschapsarchitect en initiatiefnemer van de buitenplaats, noemt het een permanente architectuurtentoonstelling. Je kunt in een van de folly’s overnachten, maar een wandeling door het gebied is ook een aanrader. Architectuur en natuur werken grandioos samen, hoewel de natuur nog wel wat tijd nodig heeft om de folly’s erin op te laten gaan.

Lees alle must-reads architectuur van mei!

Groeten,
Floortje

Floortje Keijzer

Floortje Keijzer

Vakredacteur architectuur

Floortje Keijzer is vakredacteur architectuur. Ze is architect en architectuurhistoricus en werkte onder meer voor OMA, Studio JVM en als zelfstandig architect in Amsterdam. Binnen de Architect richt ze zich op voorbeeldstellende projecten maar ook op bredere thema's zoals de aanbestedingscultuur en het werkklimaat binnen architectenbureaus.
Ideeën, vragen of opmerkingen? mail naar floortjekeijzer@vmnmedia.nl

Het nieuwe Performing Arts Centre van Birghton College door krft. Beeld Stijn Bollaert

De Champions League van de architectuur

Tijdens mijn studie Bouwkunde aan de TU Delft mocht ik een maand met een beurs naar Tokio om daar aan een historisch onderzoek te werken. Ik weet nog hoe verbaasd ik was over het gebrek aan de voor mij bekende stedelijke structuren. In mijn notitieboek schreef ik: In de trein van Narita airport naar mijn tijdelijke huis in Sumida-Ku zag ik een eindeloze zee van kleine lage huisjes. 'Stedenbouw bestaat in Japan nauwelijks', zegt Moriko Kira hierover in het interview dat Afke Laarakker schreef.

Links: Centre Aquatique in Parijs door VenhoevenCS, beeld Salem Mostefaoui. Midden: Alliander in Amsterdam door De Zwarte Hond, beeld Scagliola Brakkee. Rechts: Paul de Ruiter, beeld David Meulenbeld

Duurzaamheid, van concessie tot mainstream

Deze zomer zijn de Olympische Spelen in Parijs. Het moeten de duurzaamste Spelen ooit worden. Nieuwe stadions bouwen voor een event hoort daar niet bij. Daarom besloot het International Olympic Committee de wedstrijden over de stad te verspreiden. De volleyballers staan bij de Eiffeltoren, tennis is natuurlijk in Roland-Garros en wielrennen gebeurt op de Champs-Élysées. Maar een Olympisch zwembad ontbrak in Parijs, dus die is als enige nieuw gebouwd. VenhoevenCS maakte het ontwerp, samen met het Franse bureau Ateliers 2/3/4/. Ik mocht er deze maand gaan kijken.

Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in Den Haag door Herman Hertzberger

Een betonnen reus van een gebouw in prima staat

Waarom gaan we in Nederlands zo slecht om het het jonge erfgoed? En dan specifiek met het erfgoed van Herman Hertzberger. De slechte staat van het Centraal Beheer in Apeldoorn staat dankzij de documentaire 'The Proof of the Pudding' inmiddels bij veel mensen op het netvlies. Maar misschien nog schokkender vind ik de situatie rond het Ministerie van Sociale Zaken in Den Haag. Want dat gebouw is geen ruïne maar een prachtige betonnen reus van een gebouw in prima staat. En toch wordt het vermoedelijk gesloopt.

Met de klok mee: 1. het atelier door Pieter Bedaux. Beeld Karin Borghouts, 2 en 3: Huis Dailly door Mamout Architects. Beeld: Séverin Malaud, 4: interieur aardehuis. Beeld: Frank Hanswijk.

De esthetiek van bouwen met afval

Ik val maar meteen met de deur in huis: mijn hart sprong op van de huizen die ik deze maand bezocht. In de huidige woningbouwdiscussie - die vooral gaat over aantallen en veel te weinig over architectuur - is het een verademing om zo veel karaktervolle woonhuizen te zien. Huizen waar ik zelf zou willen wonen (als ze iets dichterbij de Randstad stonden). Daarbij zijn het ook nog huizen die zijn gemaakt van biobased en hergebruikte materialen. Dat leverde een enorme CO2-reductie op én een heel eigen esthetiek. Maar de keerzijde is dat het veel tijd kost om de materialen te vinden, te demonteren, vervoeren en te verwerken. En alles is maatwerk.