Een L-vormige nieuwbouwwoning met een geheel transparant en open karakter waarbij buiten en binnen volledig in elkaar overlopen. Hierdoor hebben zelfs ruimtes op verschillende verdiepingen en buitenterrassen visueel een directe verbinding met elkaar. Ook qua materiaal is tot in detail nagedacht om interieur en exterieur te verbinden.
Dichtbij het EYE Filmmuseum bevindt zich het EYE Collectiecentrum, ontworpen door architectenbureau CEPEZED. In de transparante plint aan de westzijde is EYE Study gesitueerd, een plek waar men films uit het depot kan bekijken en literatuur kan raadplegen. In deze geheel witte ruimte heeft interieurarchitect Margriet de Zwart een aantal bijzondere beelden uit de EYE filmcollectie op originele wijze geïntegreerd.
De oorspronkelijke bebouwing van de Puyckendam sloot de Zuidelijk gelegen wijk af van de wijk ten Noorden van de locatie. Door de bebouwing op te delen in compacte blokken die een kwartslag zijn gedraaid, ontstaat er veel meer lucht in het gebied. Het bestaande verzorgingstehuis creëert op verschillende plaatsen een ondefinieerbare restruimte. De nieuwe situatie geeft deze ruimte terug aan de wijk. Op de plaats van de huidige "Sterflat" wordt een nieuw landmark, "Het Koetshuis" toegevoegd. Dit landmark, in de vorm van een compacte toren, verankerd de wijk op hoger schaalniveau.
Hoe kan een winkel en woonblok in de sociale woningbouwsector, dat het beeld van het nieuwe Koningin Julianaplein mede gaat bepalen, een vanzelfsprekend onderdeel worden van het beschermde dorpsgezicht van Vaals? Want als gebouwen zouden kunnen spreken, zal ons blok een sterke dialoog aan moeten gaan zijn omgeving. Welke taal moeten wij in deze grensplaats spreken?
Een L-vormige nieuwbouwwoning met een geheel transparant en open karakter waarbij buiten en binnen volledig in elkaar overlopen. Hierdoor hebben zelfs ruimtes op verschillende verdiepingen en buitenterrassen visueel een directe verbinding met elkaar. Ook qua materiaal is tot in detail nagedacht om interieur en exterieur te verbinden.
Tot voor kort stond de Buiksloterham in Amsterdam Noord vooral bekend als een vervuild industriegebied aan de rand van de stad. Tijden veranderen echter, en op dit moment is het vroeger desolate en verlaten gebied aan het transformeren naar een levendige woon- en werkplek waar duurzaamheid een grote rol speelt.
Een supermarkt die onderdeel is van het landschap: dat is de essentie van de Albert Heijn Brielle. Door het maaiveld op te tillen en over het gebouw heen te leggen, wordt het beeld vanaf de vesting niet verstoord. De houten huisjes op het dak refereren aan de oorspronkelijke kleinschalige gebouwen die wel in het schootsveld waren toegestaan.
Kenmerkend voor het clubhuis is een bijzonder uitkragend dak, dat een fusie is van twee dakvormen. Het resultaat is herkenbaar en karaktervol - een fusie van klassiek en modern.
De essentie van het project is een hedendaagse interpretatie van de typisch Friese Kop-Hals-Rompboerderij.
Terwijl de gemeente Amsterdam streng toeziet op de monumentale voorgevels in de binnenstad , is er in de binnentuinen veel meer mogelijk. Het gevolg is een kakafonie van schuurtjes, aanbouwen, balkons en leidingwerk, dat ondanks de verscheidenheid toch een geheel lijkt te vormen. Het feit dat de achtertuinen vaak niet vrij toegankelijk zijn maakt ze nog mysterieuzer.
De Kerk Oostelbeers is een 'dorpshuis nieuwe stijl'; een multifunctioneel gebouw in een Rijksmonumentale, voormalige rooms-katholieke kerk. Door de herbestemming is de kerk behouden als ontmoetingspunt en markante plek in het kerkdorp Oostelbeers. Het karakteristieke interieur, met onder meer werk van Charles Eyck, is het middelpunt gebleven van de verduurzaamde en uitgebreide kerk.
Met de realisatie van drie villa's aan de Brinklaan in Bussum is de 'Spoorzone Brinklaan' voltooid. Het nieuwbouwproject met appartementen, stadswoningen en een kantoorgebouw ligt aan een van Nederlands drukste spoorwegen. Het is een goed voorbeeld van compact bouwen in een dorpse context in een uniek openbaar en autovrij landschap. Bussum heeft een aantrekkelijk en toegankelijk stukje dorp erbij gekregen.
De Kerk Oostelbeers is een 'dorpshuis nieuwe stijl'; een multifunctioneel gebouw in een Rijksmonumentale, voormalige rooms-katholieke kerk. Door de herbestemming is de kerk behouden als ontmoetingspunt en markante plek in het kerkdorp Oostelbeers. Het karakteristieke interieur, met onder meer werk van Charles Eyck, is het middelpunt gebleven van de verduurzaamde en uitgebreide kerk.
Het 4e Gymnasium, gebouwd in het eerste energieneutrale stadsdeel van Amsterdam, De Houthavens, is een energieneutrale en Frisse School (Klasse B). Een optimaal binnenklimaat is gecreëerd en dit zal een positief effect hebben op de gezondheid, de leerprestaties en het functioneren van leerlingen en onderwijzend personeel. Het 4e gymnasium zet een nieuwe standaard voor verdere klimaatneutrale gebiedsontwikkeling en vormt de entree van de transformerende, levendige stadswijk.
De basischool Piramide Boerhaave heeft een metamorfose ondergaan. Door enkele strategisch gekozen architectonische ingrepen heeft de school uit de jaren zestig een volledig nieuwe uitstraling gekregen, meer licht, lucht en ruimte. Het project laat zien dat verbouw van wederopbouwscholen een duurzaam én volwaardig alternatief is voor sloop en nieuwbouw.
Het ontwerp is een open campus met een centraal dorpsplein. De eerstegraadsschool is gelegen tussen de Ieperstraat en de Lierseweg in Herentals. Ze brengt de leerlingen van de eerste graad en de centrale diensten van kOsh er in onder. De school telt 1000 leerlingen. De school streeft naar geborgenheid op een modern ogende campus, met licht en lucht, een open karakter, een goede mobiliteit en een vernieuwende en energiezuinige school. Het opzet van het ontwerp is een open campus met een dorpsplein als centraal hart van de school.
Een ontwerppuzzel binnen de nieuwe regels van vergunningsvrij bouwen: atelierruimte annex zorgwoning-logeerstudio. Het levert een nauwkeurig uitgerekende sculpturale vorm op met sprongen en schuine dakvlakken. Centraal element in de plattegrond is een eeuwenoude kloostermuur, die verborgen was geraakt tussen oude schuren. De kloostermuur loopt nu pontificaal dwars door het paviljoen heen en geeft zo de nieuwe binnen- & buitenruimtes een historische gelaagdheid.
De essentie van de opgave was het creëren van eigentijds wooncomfort in volledige harmonie met het uit 1949 stammende oorspronkelijke hoofdhuis. Het bijzondere van dit ontwerp is de hoogwaardige materialisatie en detaillering die de overgangen bestaand/nieuw en gebouw/omgeving geruisloos laat plaatsvinden. De zichtlijnen op het tegenover gelegen openbaar groen enerzijds en de besloten tuin anderzijds hebben het huis extra verankerd in zijn omgeving.
