Het programma wordt georganiseerd langsheen een licht gekromde circulatieas. Deze vormt tevens de overgang tussen het 3 verdiepingen tellende volume aan de straatzijde en de bouwlijn aan de achterzijde, die per verdieping een stuk achteruitspringt in overeenstemming met de lokale bouwvoorschriften. Zo wordt het gebouw aan de context gekoppeld terwijl de architecturale expressie als één geheel ervaren wordt.
Om aan de straatzijde een onderscheid te maken tussen de publieke en private zones, wordt de ondergrondse parking iets omhoog getild. Deze ingreep levert dubbel voordeel op: enerzijds wordt de privacy van de benedenverdieping verhoogd, anderzijds kan de parking op een natuurlijke manier geventileerd worden en geniet ze van het invallende daglicht.
Aan de straatzijde wordt de dragende gevel opgetrokken volgens een streng grid. We bekomen in dit grid een articulatie door de repetitieve opeenvolging van terugspringende nissen: soms gesloten, soms beglaasd en enkel onderbroken om de toegangen te markeren, namelijk de hoofdingang en de parkinginrit. Deze structurele lijn van doorgedreven ritmiek wordt doorgetrokken doorheen het gebouw in de vorm van een reeks insprongen die zowel uiting geven aan de functies als aan de lasten, en zorgen voor een dynamische lezing van het gebouw.
