De uitbreiding van De Zwarte Hond bestaat uit kantoren, vergaderruimten, een bibliotheek, een colloquiumzaal en een control room. De centrale functies zijn ondergebracht in een ingepast nieuw volume dat is vervlochten met het oude gebouw. Deze centrale ontmoetingsplaats vormt het hart van het gebouw, zowel voor bezoekers en wetenschappers.
De kantoren zijn ondergebracht in een nieuwe kantoorvleugel, waarvan de gevel, uitgevoerd in verschillende brons- en bruintinten, het gebouw laat opgaan in zijn omgeving (een voorwaarde van Staatsbosbeheer). De kleuren zijn gebaseerd op het riet, de grassen en bomen die rond het gebouw staan. De gevel van strekmetaal zorgt er daarnaast voor dat er geen lichtoverlast is voor het omringende groen zonder dat de medewerkers geen zicht meer hebben op de natuur. De luiken zijn handmatig te bedienen. Aan het einde van de dag sluiten alle gevelelementen automatisch. Op deze manier wordt lichtuitstraling naar buiten voorkomen en wordt de lichtoverlast op de natuur tot een minimum beperkt. De half verdiepte begane grond verdieping is voorzien van een doorlopende glaslijn, een visuele referentie naar het gebouw uit 1996.
Op de kopse kant is zoveel mogelijk glas toegepast voor optimaal gebruik van het daglicht en zicht op het landschap. Ook de colloquium is voorzien van een groot glasvlak. Het interieur is uitgevoerd in wit en antraciet waardoor de verbinding met het bestaande gebouw nog groter wordt.
Door de positionering van de centrale functies rondom de entree en de plaatsing van de kantoren in een nieuwe vleugel in de oksel van de bestaande gebouwen vormen de bestaande gebouwen en de uitbreiding een eenheid. Het hele instituut ligt nu rondom de lichte centrale hal. De entree is verbeterd, vergroot en uitgebreid met de hal van de nieuwbouw. Vanaf hier zijn alle gebouwdelen direct bereikbaar en zijn de colloquiumzaal, bibliotheek en de radio observatory control room direct zichtbaar.
