In de architectuur wordt overmaat vaak aangehaald als belangrijke factor voor de toekomstbestendigheid van een gebouw. Voor een architectuurfaculteit in Nantes heeft Lacaton & Vassal een constructiemethode ontwikkeld die de gebruikers zoveel mogelijk vrijheid biedt tegen minimale kosten. Zo is een genereus gebouw ontstaan, waarvan het robuuste casco en de flexibele invulling meerdere generaties gebruiksgenot garanderen.
Vanuit de westerse wereld wordt veel kritiek geuit op China's consumptie van grondstoffen. Minder aandacht is er voor het feit dat in China veel innovaties plaatsvinden die een nieuwe manier van bouwen aanmoedigen. Met de Linked Hybrid in Beijing toont Steven Holl Architects aan dat klimatologische, economische en sociale duurzaamheid zijn te verenigen binnen een totaalconcept.
De Parijzenaar Éduard François ontwerpt gebouwen die vanuit de beleving van gebruikers, onorthodoxe en duurzame architectuur opleveren. Het 'immeuble qui pousse' oftewel het woongebouw dat groeit, werd door de regering in 2000 naar voren geschoven in een campagne over architectuur die bijdraagt aan de kwaliteit van het leven. Ook Eden Bio, een woonblok in het levendige twintigste arrondissement, is door de autoriteiten in Parijs als voorbeeldproject omarmd. In het woonblok is het letterlijk groen maken van de architectuur niet het doel, maar een middel om de identiteit van de buurt te versterken.
De meest logische volgorde waarin behandelaars en cliënten zich kunnen bewegen van de publieke ruimtes naar de kamers waar privacy is gewenst, diende als uitgangspunt voor het interieurontwerp van een orthopedische groepspraktijk. Het programma bevatte verschillende functies en daaraan verwante intimiteitsniveaus en wilde verschillende gebruikers onderbrengen in een gemeenschappelijk geheel. PUUR interieurarchitecten zette kleur in om een evenwicht tussen open en gesloten ruimtes en publiek-private circulatie te bereiken: de spreekkamers zijn licht en neutraal, terwijl kleur en decoratie de orthopedische ruimtes kenmerken.
Wat gebeurt er als je je gebouw laat ontwerpen door mensen die vooral ervaring hebben met visionaire interieurs, mediale omgevingen en tijdelijke bouwwerken? Dan krijg je een gebouw waarin het gebruik van decoratieve elementen niet wordt geschuwd. De spinnenwebachtige pilaren en pilasters van de Leonardo Glass Cube dienen puur als versiering. Om dit te kunnen realiseren is echter een uitgekiende constructie bedacht.
Aan de rand van een voor Europa uniek natuurgebied biedt natuurbelevingcentrum De Oostvaarders een weidse blik op steeds ongerepter wordende, door mensen aangelegde natuur. De zwarte houten sculptuur van Drost en van Veen architecten laat met een overstek van acht meter in kruislings verlijmd hout de grenzen zien van de Nederlandse bouwervaring op dit gebied. Zowel kinderen als architecten kunnen er iets leren.
Een vliegveld in de achtertuin is natuurlijk reuze handig, maar dat alleen was niet voldoende om Microsoft te laten tekenen als hoofdhuurder van een nieuw kantoorgebouw in Schiphol. The Outlook moest tevens beschikken over brede beuken met een minimum aan kolommen, een grote verdiepingshoogte en vrij uitzicht. Een kolfje naar de hand van architectenbureau cepezed, dat graag intelligente constructies bedenkt. Het programma van eisen ging gepaard met nijpende stedelijke randvoorwaarden en een grote tijdsdruk.
Bedrijventerreinen zijn velen een doorn in het oog. Ze ontberen kwaliteit, ontsieren het landschap en verhogen de filedruk door hun ligging langs snel- en uitvalswegen. Desondanks worden in Nederland bedrijventerreinen nog steeds volgens het oude recept aangelegd. De bestaande eigenschappen van het landschap worden daarbij vaak genegeerd. Het realiseren van kwaliteit gebeurt niet via landschap of stedebouw. Beeldkwaliteitplannen moeten ondernemers verleiden tot een minder saaie grijze doos. Maar is de kwaliteit van een bedrijventerrein te redden met architectuur? In Groningen zou je het bijna geloven.
Porsche heeft een nieuwe, bijzondere plek voor zijn persconferenties: bovenop het dak van haar eigen museum. In het gebouw draait het om de scheidslijn tussen het bedrijf en de openbaarheid: om de geënsceneerde overdracht van een auto aan een eindafnemer en om een bedrijfsmuseum als toonkamer van een trotse firma. Nadat Daimler in Stuttgart met zijn Mercedes-Benz Museum het initiatief heeft genomen, volgt Porsche met een bijna net zo spectaculair museum.
Een school ontwerpen die tegelijkertijd een symbool voor de stad is. Dit was de lastige opgave waar Wolf D. Prix van Coop Himmelb(l)au zich voor gesteld zag bij de opdracht voor het nieuwe Central Los Angeles High School #9. Omdat beide aspecten zich op verschillende schaalniveaus bewegen, is de aantrekkelijke campus zowel wat betreft haar functionaliteit als haar rol als propagandamiddel voor de stad een wisselend succes.
Hoe voorkom je dat een gebouw voor 380 studenten met 1500 ramen er uit gaat zien als een monotone flat, zoals die vroeger in het voormalige Oostblok werd gebouwd? Volgens architect Marlies Rohmer zijn er twee mogelijkheden. Allereerst kan worden ingezet op een uitdagende vorm. Maar daar had de opdrachtgever geen budget voor. Een tweede optie is om de raamopeningen te laten opgaan in een patroon van vlakken met dezelfde maat. Door voor het laatste te kiezen, realiseerde Rohmer een uiterst abstracte gevel, die het generieke programma van studentenhuisvesting een specifiek uiterlijk geeft.
Hoe geef je vorm aan 'virtual reality'? Kingma Roorda architecten kreeg carte blanche van opdrachtgever Thales Nederland voor het interieurontwerp van het SILab. Dit nieuwe, uiterst modern geoutilleerde demonstratiecentrum is gevestigd in een bestaand kantoorgebouw in het Delfttechpark. De architecten kozen er bewust voor om 'hightech niet onder te brengen in een hightech omgeving' en opteerden voor een meer huiselijke en toegankelijke inrichting.
De nieuwe lounge van de Cocoon Club in Frankfurt am Main is een welkome aanvulling op de formule van de legendarische technoclub. Ze is bedoeld om bezoekers te trekken die de zweterige dansvloer zijn ontgroeid. Blikvanger in de ruimte is een extravagante lichtinstallatie van kunstenaar Jörg Obenauer, bestaande uit vijfhoekige plafondarmaturen en projecties op een 36 meter lang gordijn.
Met de renovatie en de nieuwbouw van de faculteitsgebouwen Natuur en Techniek wil de Hogeschool Utrecht beter zichtbaar worden in de stad en meer studenten aantrekken. Een neutraal interieurontwerp met hier en daar eigentijdse accenten omarmt de gebruikers. Onorthodoxe elementen als houten studiedozen nodigen studenten uit zich de ruimte eigen te maken en zich creatief uit te drukken. Ruige, onafgewerkte materialen en sobere tinten versterken de industriële uitstraling.
Dubbel ruimtegebruik kan in Tokio een combinatie van de meest bizarre functies voortbrengen. Architect Koichi Yasuda levert hiervan een mooi voorbeeld met de bouw van een ziekenhuis bovenop een treinstation. Een veerconstructie en siliconen zorgen ervoor dat de trillingen en elektromagnetische straling van de treinen de gevoelige ziekenhuisapparatuur niet verstoren.
Paviljoens waar bezoekers elkaar kunnen ontmoeten, wat kunnen drinken en internetten, zijn een nieuw fenomeen op begraafplaatsen. Architecte Moriko Kira ontwierp het bezoekers-paviljoen op de begraafplaats Heidehof. Omdat voor deze functie geen vanzelfsprekende gebouwtypologie bestaat, zocht Kira naar referentiebeelden die passen bij de speciale sfeer van de locatie en de gevoelige stemming van de bezoekers. Ronde vormen, zacht textiel en natuurlijke schelpvormen inspireerden tot de coconvorm.
Regionalisme is momenteel een populaire benadering binnen de architectuur. Dorpen en steden koesteren hun geschiedenis en mensen willen zich kunnen identificeren met hun leefomgeving. De ontwerpers van Achterbosch Architectuur stellen zich kritisch op en vragen zich af of ze voor deze markt moeten bouwen of zelf een markt moeten creëren. Op het Friese platteland heeft het bureau een woonhuis neergezet dat verwijst naar het landschap. Dit heeft geleid tot een hedendaagse interpretatie van elementen uit de omgeving.
Ommoord is een comfortabele woonwijk aan de rand van Rotterdam, met een goede infrastructuur en voorzieningen. Gedurende de laatste jaren nam het vertrouwen in deze wijk onverwacht af, onder meer door de komst van nieuwkomers die niet vertrouwd zijn met de sociale codes. Anders dan in de Bijlmermeer wordt in Ommoord niet gesloopt, maar wordt de wijk afgestemd op de nieuwe bewoning. Binnen deze strategie ontwierp biq architectonische updates die een verrijking inhouden van het alledaagse leven in de wijk.
