De woonhuizen van architect Ryo Abe laten zich interpreteren als huiden; geometrische dozen die zijn opengebroken en afgepeld om ruimhartig natuurlijk licht en lucht toe te laten. "Een huis vormt voor mij een gebied tussen een individu en zijn stedelijke omgeving", legt Abe uit. "Juist in een stedelijke context die constant verandert, wil ik deze tussenruimtes transformeren in zachte overgangsgebieden."
In Yuko Nagayama's ontwerp rijst uit het woonhuis een heuvel op, die weliswaar zichtbaar is vanuit alle kamers maar onbereikbaar blijft. Deze plek kan men in gedachten koesteren maar zich nooit toe-eigenen. Door het oog van de bewoners te richten op een aangelichte, witte abstracte berg, onderneemt Nagayama een mentale reis door een ruimte waarin het dagelijkse leven en de hectiek van de stad plaats maken voor geheel eigen voorstellingen.
Een gebouw staat volgens de architect Hiroshi Nakamura even dicht bij het menselijke lichaam als een levenpartner. Dit gaat zeker op voor de kleinschalige woonhuizen in Tokio, waar de bewoners door de minimale afmetingen veel sterker op het gebouw zijn betrokken dan normaal het geval zou zijn. Doordat het SH House aan drie zijden is ingesloten, konden alleen aan de noordzijde openingen worden gemaakt. Doordat de man elke avond laat thuis komt en het echtpaar twee kleine kinderen heeft, was de wens tot veiligheid en geborgenheid primair. Deze is door de architect vertaald in een volledig afgesloten begane grond.
Architect Kazuhiro Kojima 'cultiveert' zijn locaties door ideeën uit te zetten en te zien wat er in een bepaalde locale cultuur met een specifiek klimaat uit voortkomt. In een dichtbevolkte stad als Tokio betekent het, dat natuur een abstractere betekenis krijgt en dat zonlicht, wind en uitzicht het traditionele begrip van groen vervangen.
Dat duurzaam bouwen een uitdaging kan zijn en niet altijd hoeft te worden afgedwongen door overheid of opdrachtgever, bewijst Origins Architecten. Dit jonge Rotterdamse bureau heeft zich erin gespecialiseerd en is ervan overtuigd dat ontwerpen met aandacht voor het milieu architectonische meerwaarde met zich meebrengt. Het interieur dat zij maakten voor internetbedrijf Mangrove toont aan dat duurzame en esthetische kwaliteiten elkaar kunnen versterken.
Omdat veranderingen in de zorg razendsnel gaan, betekent bouwen voor de zorg zo ver mogelijk vooruitkijken. Tegelijkertijd veranderen de basisbehoeften van mensen, zoals daglicht, uitzicht en ruimte, nooit. Daarom was voor Burger Grunstra architecten en Vos Interieur de onzekerheid over de toekomst de enige zekerheid in hun ontwerp voor de nieuwbouw van het Martini Ziekenhuis.
Kohn Pedersen Fox Associates heeft dit bastion van art deco bouwkunst aan de Thames radicaal, in overeenstemming met de Unilever bedrijfsfilosofie, getransformeerd tot een zeer energiezuinig kantoor. Het leverde de BREEAM kwalificatie excellent op.
Boetiekhotels zijn de laatste trend in de hotellerie. In Bordeaux is een bijzonder exemplaar van een dergelijk kleinschalig, aangenaam ingericht hotel geopend. Om de gewenste abstractie in het gevelbeeld te bereiken, heeft de Franse studio King Kong gekozen voor Corian. Een materiaal dat tot nu bijna alleen in interieurs is toegepast. Dit maakt het Seeko-o hotel interessanter dan andere trendy hotels.
In het stadscentrum van Gent verbouwde het Brusselse bureau Office een oude school tot woning. Rond de binnentuin ontwierpen ze een gedeelte dat ze het patio-huis noemen. Deze ruimte leunt tegen de bestaande woning aan en functioneert volgens een geheel eigen logica. Het patio-huis is voor de architecten een oefening tussen het beheersen van de ruimte door middel van architectuur, en het loslaten door de oncontroleerbare incidenten van het leven toe te laten.
Volgens het NOS journaal destijds gaf de gemeente Rotterdam gratis woningen weg. Een betere publiciteit kon het Wallisblok niet krijgen. Natuurlijk was gratis niet gratis, maar de prijs viel mee: de toekomstige bewoners dienden minimaal duizend euro per vierkante meter te investeren in de cascorenovatie. Met een conceptplan van Hulshof Architecten en met collectief opdrachtgeverschap kwam een project tot stand dat een grote individuele vrijheid koppelt aan een krachtig architectonisch beeld.
De Kamers is een ontmoetingsplaats voor de bewoners van de nieuwbouwwijk Vathorst. De spiritueel-religieuze en kunstzinnige achtergronden van de initiatiefnemers van het project kwamen samen in de ambitie om een sociaal-cultureel uitwisselingsplatform te stichten. Het gebouw biedt daarnaast ook onderdak aan initiatieven van wijkbewoners. Er werd gezocht naar een architectonische vorm die niet nauwkeurig programmatisch bepaald was.
In het werk van MVRDV komt het ontwerpen in hoge dichtheden telkens terug. De gevolgde methode is daarbij objectief en rationeel van aard. In recent werk ligt er ook een sterke nadruk op de materialisatie en ruimtelijke werking van het oppervlak. De hernieuwde aandacht voor het decoratieve, zoals dat onder meer is te zien in het werk van Herzog & de Meuron, is niet aan het bureau voorbijgegaan. Het winkelcentrum Gyre in Japan combineert de verschillende uitgangspunten tot een krachtig statement.
Toen april 2007 Het Nederlands Fotomuseum verhuisde naar een ambitieuze locatie, ontwierp WAACS een interieur dat een onuitwisbare indruk bij de bezoeker achterlaat. Hiertoe koos ze voor materialen en kleuren die contrasteren met het sobere exterieur.
De wens van VU medisch centrum was een bedrijfsrestaurant dat fungeert als toevluchtsoord voor de werknemers, die vaak onder extreme druk werken. Openingstijden werden verruimd en in de ruimte werden ook vergaderplekken ingericht. D/Dock creeerde een sterk van het ziekenhuis afwijkend modern bedrijfsrestaurant, waar de medewerkers de hectiek en zorgen van hun stressvolle werk tijdelijk kunnen vergeten. Daarvoor zetten ze de middelen der verleiding en vervreemding in.
Naast het versterken van haar positie als aantrekkelijk financieel-economisch zakencentrum, zet de Zuidas ook in op het verbeteren van de leefomgeving door horeca, winkels en cultuur. Het commerciële hart van de Zuidas is het World Trade Center (WTC) aan het Zuidplein. Op de begane grond van Toren 1 bevindt zich de 'wine en food bar' Nooon. Ontwerper Edward van Vliet creëerde een avontuurlijke en gezellige ruimte met geometrische vormen, patronen en een warm kleurenpalet.
De beweging en snelheid van treinen die voorbijrazen bepalen tot in detail het expressieve uiterlijk van het nieuwe Station Amsterdam Bijlmer ArenA. Scheve kolommen, scherpe dakpunten, alles lijkt met de vaart van de treinen te worden meegezogen. Voor het ontwerp van de overkapping liet architectencombinatie Arcadis en Grimshaw zich inspireren door het skelet van een prehistorisch reuzeninsect die het gewelfde dak op dunne poten hoog boven de perrons uit tilt.
De noodzaak om het in hoge mate uitgedijde programma van het New Museum verticaal te organiseren op een klein stedelijk perceel vereiste een compacte stapeling van de verschillende programma-onderdelen. Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa van bureau SANAA hadden al snel door dat in het zeer rationele ontwerp een zekere mate van transparantie en openheid nodig was. In het museum verzorgen grote daklichten het contact met de buitenwereld.
Het ontwerpen van een opleidingscentrum voor blindengeleidehonden is een gevoelige opgave. Des te meer wanneer aan het programma een publieke component is toegevoegd. In een exercitie van oriëntatie en scheiding heeft de Japanse architect Manabu Chiba aan de voet van Mount Fuji een zigzaggende corridor ontworpen, doorsneden door een brede promenade.
