Uitgangspunt van de verbouwing van de Academie van Bouwkunst in Amsterdam was het complex ruimtelijk helder en overzichtelijk te maken en daarmee de veiligheid voor de gebruikers te verhogen. Ook diende de van oudsher gegroeide en als aangenaam ervaren informele verblijfskwaliteit in het monumentale pand niet te worden aangetast. De architect koos voor licht en transparantie, in plaats van zwaarwichtige symboliek. De terughoudende vormgeving van het interieur toont empathie en respecteert de gewenste informaliteit van het onderwijs.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect interieur, nummer 28, 2008, p52-55.
