De bestaande gebouwen zijn ontworpen door architect Leo de Jonge als reactie op de tekortschietende zorg voor deze groep en in een typisch jaren zeventig idioom: combinaties van baksteen, hout en verspringende vormen. Aandacht voor de menselijke schaal en het creëren van ontmoeting kenmerkten zijn ontwerpopvatting.
Het oorspronkelijk gedachtegoed vormde startpunt voor de nieuwbouw. De relatie tussen architectuur en landschap bleef uitgangspunt. Net als de aandacht voor de gebruiker. In Nieuw Woelwijck zie je een familie van gebouwen: ze zijn allemaal anders en toch horen ze bij elkaar. De nieuwbouw vormt één geheel met de oorspronkelijke bebouwing. De plattegrond voor alle woningen is gelijk, maar elk cluster is op een eigen karakteristieke wijze vormgegeven in relatie met het omringende landschap.
