De in de tijd aan elkaar gegroeide agglomeratie van karakteristieke panden is door jarenlange leegstand en verwaarlozing in een haast onomkeerbaar proces van verval terecht gekomen. Het exterieur van de voormalig stoomwasserij kent twee kenmerkende gezichten. Aan de straatkant een aaneenschakeling van traditionele huisjes, en aan de Schiezijde een fabrieksaanzicht inclusief grote schoorsteenpijp.
Het strategische ontwerp van Mei gaat uit van het behoud van de nog reeds aanwezige esthetische, cultuurhistorische en constructieve kwaliteit waar het ingestorte en vervallen gebied definitief vervangen wordt door een atrium dat zo ruimtelijke, (licht, lucht en ruimte) en programmatische kwaliteit toevoegt. Het atrium vormt het “Hart” van het gebouw als een ontmoetingsplaats voor de ondernemers met onder andere collectieve voorzieningen als zithoeken, vergaderplaatsen en pantry’s. De bedrijfsunits verzamelen zich rondom een gelijkvloers atrium en maken gebruik van de karakteristieke gevelopeningen die rondom behouden blijven.
De toevoegingen die gedaan worden, zoals de staalconstructie in het atrium worden minimalistisch uitgevoerd en bezitten een uniform kleurenpalet t.b.v. het behoud van de ruimtelijke kwaliteit. Bronzen gevels, die passen in het straatbeeld kenmerken de nieuwe toevoeging. Boven het atrium wordt een industrieel kasdak toegepast om de pure renovatie van de Fabriek te completeren.
