Op het snijvlak van duurzaamheid en design

Zo slaat een wandtegel van Novel Grey meer CO2 op dan een doorsnee cementtegel maar gedraagt zich bijna als een kunstobject. Het is meer dan een duurzaam materiaal: de esthetiek overstijgt de intrinsieke duurzame motivatie.

En gelijkaardige gedachtegang trof ik aan bij Daniel Heilig. Zijn architectonische meubels zijn één voor één super duurzaam en worden lokaal met de hand geproduceerd, maar dat is meer uit common sense dan een doel op zich. Hij wil kwalitatief mooie producten maken. Het duurzame en circulaire verhaal moet volgens hem inherent zijn aan het productieproces, en hoeft niet de boventoon te voeren. ‘Het is geen trend.’ Het is een gegeven.

Het besef dat ook de interieurbranche een steentje kan bijdragen aan het welzijn van onze planeet, lijkt te groeien. Want de doorlooptijd van een met name horeca- of winkelinterieur is hoog. Gemiddeld wordt het interieur na een jaar of vijf geheel vernieuwd. Bizar. Aannemers bouwen volgens Breeam-richtlijnen - een beoordelingsmethode om de duurzaamheidprestatie van gebouwen te bepalen - en scoren punten voor het project. Terwijl gelijkaardige richtlijnen op het gebied van duurzaamheid in de interieursector ontbreken. Hier kunnen we net meters maken om de bouwsector verder te verduurzamen.

Stap één is sowieso bewuster omgaan met interieurs. Niet alles hoeft direct in de container ter verdwijnen. En stap twee is vaker circulaire, herbruikbare of duurzame materialen toepassen. Zoals Novel Grey en Heilig Objects illustreren bevinden die zich op het snijvlak tussen design en duurzaamheid: esthetische duurzaamheid.

PS Vergeet je interieurprojecten niet in te zenden voor de ARC Awards! Deadline is 12 april! Meer informatie vind je hier: https://www.arc-podium.nl

Groet

Charlotte