Toelichting Happel Cornelisse Verhoeven | Beeld Karin Borghouts
Om de interieure eenheid tussen monument en uitbreiding te bekrachtigen, is voor alle representatieve ruimtes in het jaren ‘80 gebouw een nieuwe ‘voering’ ontworpen, als ware het moderne stijlkamers naar analogie met Huis Huguetan. Houten wandbetimmeringen, gordijnen, vloerbedekkingen en architectonische plafonds zorgen voor een klassiek-moderne sfeer en zijn strategisch los gehouden voor de bestaande structuur zodat de spouwruimte plek kan bieden aan alle hedendaagse technieken.
De gekozen materialen en kleurafwerkingen van alle nieuwe stijlkamers en meubelstukken zijn zorgvuldig afgestemd op de dekkende, wit-grijze grondtonen van het monument om zo een hechte eenheid te vormen tussen beide gebouwdelen. De lichtvoetigheid van deze conceptuele kleur- en materiaalkeuze had als grote voordeel dat dit ook een passend antwoord kon zijn op de zakelijke, meer functionalistische ‘Rijksgebouwenarchitectuur’ van de voormalige Hoge Raad.
De nieuwe binnenvoering van alle ceremoniële ruimten bestaat hoofdzakelijk uit een houten wand- en plafondgeleding. Gecanneleerde gordijnen en vitrages maskeren de technische tracés van de luchtbehandeling, audiovisuele middelen, ICT en brand-en persoonsveiligheid en zorgen bovendien voor een prettige akoestiek. Een familie van houten meubelstukken, lichtarmaturen en beschilderde ornamenten geven de ruimtes betekenis en zorgen voor een intieme, huiselijke toets.
Vloerbedekkingen, wandbespanningen en gordijnen zijn standaard assortimenten en bestaan, waar mogelijk, uit gerecyclede producten. Het interieur en de losse inventaris zijn veelal gemaakt van gelamineerde meubelplaten van (rest)houten delen en zijn ontworpen als demontabele bouwpakketten die in de fabriek zijn voorbereid. Tafelschotten, tafelbladen en wandelementen zijn steeds uit één stuk gefreesd inclusief de randprofileringen om zo de suggestie van een ambachtelijke detaillering op te roepen.
Het ontwerp, geconcipieerd als een Semperiaanse, losstaande bekleding, tracht met eenvoudige middelen een waardige omgeving te bewerkstelligen die, als nadrukkelijke wens van de gebruiker, gehoor geeft aan de Eerste Kamer als ‘Chambre de Réflexion’. Een decorum dat herinneringen oproept aan het Binnenhof en waar rituelen, conventies en symboliek gewicht geven aan de werkwijzen, wetgevende taken en omgangsvormen in het parlementaire instituut.
