De beweegbare daken hebben een duidelijke functie: ze beschermen tegen het overvloedige zonlicht of tegen het slechte weer, zodat de wedstrijden onafhankelijk van het weer altijd kunnen doorgaan, maar ze maken het gebouw ook multifunctioneel. Het kan elk type evenement huisvesten en zowel overdag als ’s avonds worden geëxploiteerd.
Door middel van renderings heeft Perrault geprobeerd om de effecten en de gewaarwordingen van de bewegende daken aanschouwelijk te maken. Hoe suggestief ze ook zijn, ze kunnen niet overbrengen wat de 12.500 mensen ervaren wanneer het dak langzaam open gaat en het felle Madrileense licht de hal binnenstroomt. En de televisie vergroot deze indruk nog verder. Daarmee heeft Dominique Perrault een gebouw neergezet dat bij uitstek geschikt is voor een tijdperk waarin sport wereldwijd kan worden gevolgd.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 6, 2009, p64-69.
