Een gebouw als stelsel van pleinen en routes
Het gebouw voor de Haagse Hogeschool is benaderd als een stelsel van pleinen en routes, waardoor de verbindingen eenvoudig zijn en de mogelijkheden voor uitwisseling en communicatie maximaal. Zo loopt dwars door het midden van het gebouw op de eerste verdieping een aorta. Deze zorgt voor een snelle verbinding tussen alle hoeken van het gebouw.
Opzet van het gebouw
Het gebouw is zeer compact opgezet door parkeren op het dak te realiseren, waardoor het grondgebruik minimaal is. Dit betekent echter niet dat het gebouw niet flexibel is, want een eventuele uitbreiding in de toekomst kan eenvoudig worden gerealiseerd door toevoeging van een extra vleugel. Daarbij geven de ruime vloervelden alle mogelijkheden voor flexibele indeling en inrichting.
Duurzaamheid
Een ander thema dat centraal stond in het ontwerp was duurzaamheid. Dit komt onder andere tot uiting dat de kwaliteiten van daglicht en uitzicht maximaal benut zijn. Zo valt door het atrium en de binnentuin het daglicht tot diep in het gebouw.
Daarnaast maakt het gebouw op diverse wijzen gebruik van inventieve technologieën: warmte en kou wordt van het parkeerdak afgetapt en in de bodem opgeslagen. Op het dak wordt tevens een urban windmill voorzien en de installaties zijn voorbereid op een energiecel. Die is nu nog te duur, maar projectarchitect Syb van Breda verwacht dat ze over twintig jaar doodgewoon zijn.
