Het nieuwe Institute of Contemporary Art aan de Fan Pier in de voormalige haven van South Boston is geen schots en scheve Gehry, geen icoon van het geëxalteerde bouwen, maar een compositie van meanderende ruimtelijke verrassingen als ware het een ontwerp van UNStudio of OMA. Hellende vlakken annex tribunes zijn hier op geslaagde wijze toegepast als dragers van de ruimtelijke structuur. Het gebouw als geheel heeft het aanzien van de brug van een luxe oceaanstomer. Op het eerste gezicht heeft het veel weg van een uit zijn voegen gegroeide stadiontribune. De overkapping is opgerekt tot een hoge etage die de expositieruimtes herbergt. De zitplaatsen zijn echter niet voor de Amerikaanse honkbalfan gemaakt, maar voor de liefhebber van water, boten en vergezichten. De tribune is in het interieur doorgezet in een multifunctioneel theater waar door de glazen ‘coulissen’ de Atlantische Oceaan het gebouw binnenstroomt.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 2, 2007, p68-73.
