De houten zweefstoel

Rond 1930 zorgde de zweef- of stalen buisstoel al voor een sensatie in de interieurarchitectuurwereld. Hoewel voortgekomen uit de ultieme zoektocht naar de stoel als archetype, bleek het ontbreken van achterpoten niet alleen constructief spectaculair maar ook qua confort heel aangenaam.

Dit ontwerp bouwt voort op beide sensaties doch maakt gebruik van een reeds eeuwen gangbaar materiaal: hout.

Het constructieve aspect wordt door moderne frees- en lijmtechnieken verzorgd terwijl de houtkeuze, essen, zorgt voor het comfortabele veren.

Uiteindelijk blijkt dit te leiden tot een rudimentaire vorm, waarvan de kracht en vanzelfsprekendheid zich pas in de 2e instantie openbaart