Het gebied waar de uitkijktoren zich bevindt kenmerkt zich door een grote zandvlakte, duinen en diverse plassen. De zandvlakte is omzoomd door naaldbossen om verdere verstuiving tegen te gaan. Als onderdeel van het regionaal Landschap de Lage Kempen is het gebied een grote publiekstrekker voor wandelaars. De gemeente wil de beleving van het landschap versterken door het plaatsen van de uitkijktoren.
De constructie van het ontwerp van Ateliereen Architecten en MaMu architects bestaat uit efficient geschakelde driehoeken. Dit principe zorgt er tevens voor dat de aanblik vanuit verschillende perspectieven telkens anders is. Zo lijkt de toren vanaf sommige plekken zelfs scheef te staan.
De naam van het gebied -de Lommelse Sahara- is inspiratie geweest voor het gevelontwerp van de toren, waarin de glooiende lijnen van zandduinen herkenbaar zijn. Het lijnenspel bepaalde eveneens de materiaalkeuze, namelijk touw, voor de gevel. Het touw heeft een natuurlijke kleur en uitstraling. Daarnaast is het soepel en relatief zwaar, waardoor het doorhangt. Doordat 3,5 kilometer touw afwisselend strak en los om de toren is gewikkeld ontstaan de kenmerkende lijnen van de Sahara. Bij het beklimmen van de trap kijkt de bezoeker tussen de touwen door naar het landschap.
De toren heeft drie platforms. Het laagste platform reikt richting het water en is door de hellingbaan ook toegankelijk voor mensen die minder goed ter been zijn. Vanaf dit niveau kan men de trap nemen naar een hoogte van bijna dertig meter. Halverwege is er een platform en bovenop kan men genieten van vrij uitzicht rondom. De relingen van de trap en de platforms zijn bekleed met hout.
