Projecten

Met de komst van een nieuw gemeentehuis, kreeg het oude raadhuis van Hoofddorp midden jaren tachtig de functie van theater. Na intensief gebruik door theater De Meerse was het monument uit 1867 begin vorig jaar aan een renovatie toe. Het jonge bureau Lehner en Günther wist drie extra functies toe te voegen binnen het bestaande volume, met behoud van oorspronkelijke details. Bovendien gaven ze het gebouw weer eigentijdse allure.

Voor kleine bouwlocaties in binnenstedelijke gebieden vormt staalbouw in veel gevallen een geschikte constructiewijze. Het ruimtebeslag is gering, de logistiek is relatief eenvoudig en door de hoge mate van prefabricage hoeven de onderdelen ter plekke alleen nog te worden geassembleerd, wat de bouwsnelheid en de geluidsoverlast ten goede komt. Door de hoge staalprijzen is deze bouwmethode echter lang niet meer in alle gevallen economisch. Toch werd het staal.

Een eigentijdse open kantoortuin, waarvan de verschillende afdelingen afzonderlijk van elkaar moeten kunnen werken: met dit programma van tegenstrijdige eisen moest Architectenbureau TECT uit Delft aan de slag voor media-adviesbureau Mediaedge:cia. De oplossing is een semitransparante buis die de afdelingen van elkaar scheidt en bovendien alle facilitaire onderdelen herbergt, zodat op de afdelingen zelf veel ruimte ontstaat. Op zich niets nieuws, maar de originaliteit schuilt in de perfect uitgewerkte details.

Interieurarchitect Ramin Visch is een oude bekende op het terrein van de voormalige Westergasfabriek in Amsterdam. Hij maakte het eerste interieur van bioscoop Het Ketelhuis. De eigenaar van de bioscoop, Rick Woertman, klopte ook voor zijn nieuwe espressobar aan bij Visch. Deze liet de oorspronkelijke architectuur van het monumentale Westelijk Meterhuis intact en plaatste een sculpturale doos los in de ruimte, die het hele programma van eisen in zich heeft

De omgang met het industriële erfgoed is een telkens terugkerende opgave voor planners en ontwerpers. In Groningen heeft De Zwarte Hond de imposante Helpman Centrale voor herbestemming gereed gemaakt. De architecten herkennen de ruimtelijke kwaliteit van de oudbouw, maar hebben het schrijven van een nieuw hoofdstuk in de levensgeschiedenis van het gebouw niet geschuwd.

Transparantie en openheid zijn de sleutelwoorden voor nieuwe gerechtsgebouwen in België. Het gerechtsgebouw in Gent door de tijdelijke vereniging Beel-Achtergael architecten-Technum en de rechtbank in Kortrijk door Stéphane Beel en Alain Bossuyt worden gekenmerkt door sereniteit en licht. Ook het ontwerp voor het gerechtsgebouw in Antwerpen door Richard Rogers is op deze beginselen gestoeld, maar dat geldt niet voor alle onderdelen van het gebouw.

Met zijn ontwerp voor de Groninger Euroborg verwijst Wiel Arets Architects het archetype van het voetbalstadion naar de prullenbak. Ingebed in een complex van functies wordt het stadion een geïntegreerd, levendig onderdeel van het stedelijk weefsel.

Het gebouw dat Bart Coenen ontwierp op een kavel in het Vlaamse platteland rond Scherpenheuvel bestaat uit twee gescheiden programmaonderdelen. Op de benedenverdieping is een scherp gedetailleerde tandartsenpraktijk gevestigd, de bovenverdieping herbergt een ruim bemeten woning.

Het nieuwe interieur van Océ-Nederland in toont de drukkwaliteiten van de machines van het bedrijf. Het kantoor fungeert als informele showroom, van de nieuwste apparatuur op de werkvloer tot de door Océ gedrukte kunst aan de wanden. Daarbij geven het gebruik van sterke kleuren, heldere lijnen en de geraffineerde afwerking het kantoor een zelfbewuste uitstraling.

Met hun interieur voor museum Het Dolhuys toont Kossmann.dejong hoe vaag de grenzen zijn tussen gek en gezond, normaal en abnormaal. Hierbij maken de architecten optimaal gebruik van de geschiedenis van het pand, dat al zevenhonderd jaar een functie heeft in de geestelijke gezondheidszorg. Dwalend door een doolhof van dolcellen en zalen met films, prikkelende kreten, foto's en voorwerpen, ervaren bezoekers op allerlei niveaus hoe Nederland door de eeuwen heen met waanzin omging.

Een industrieterrein is doorgaans niet de omgeving waar architectuur gedijt. De grootschaligheid en de spreiding van de bebouwing staan weloverwogen ensembles en subtiele detaillering meestal in de weg. De opdracht die Grosfeld Architecten uitvoerde voor Aartsenfruit in Breda bewijst dat het anders kan.

Hoewel het wonen op of aan het water steeds meer in de belangstelling staat, is de typologie van de woonboot tot nu toe onderontwikkeld. De in het algemeen beperkte omvang en de vrees voor allerlei ongerief zijn daarvan een oorzaak. Met het ontwerp voor een woonboot in Loenen aan de Vecht bewijst baneke, van der hoeven architecten de onjuistheid hiervan.

Jan Bakers gaf een artsenpraktijk met apotheek in Almere vorm als een glazen paviljoen. De stabiliteit van de lichte constructie wordt onder andere verzorgd door een stijve ring met diagonale staven langs de bovenrand van de gevels. Op de hoeken van het paviljoen zijn de kolommen achterwege gelaten, wat het open karakter versterkt. Zo ontstond een uitnodigend gebouw, dat ondanks de moderne vormgeving klassiek aandoet.

In de Haagse vinexwijk Ypenburg vond binnen het stedebouwkundige raamwerk van Palmboom & Van den Bout een groot aantal architectonische experimenten plaats. Het heeft geleid tot een caleidoscoop van uiteenlopende woonwijken, variërend van de vrolijke tuinhuisjes van MVRDV tot de laconieke herenhuizen van West 8.

Ilse Media begon als eerste internetzoekmachine van Nederland en groeide uit tot een groot mediabedrijf met nieuwssites en tijdschrifttitels. Het nieuwe kantoor in Amsterdam moest de identiteit van het bedrijf uitdragen: dynamisch, fris en niet poenerig. Het jonge bureau WATdesign wist met een beperkt budget een uitnodigend interieur te realiseren door het begrip 'kantoortuin' letterlijk uit te werken.

In de jaren zestig ontwierp Piet Zanstra voor de Centrale Belastingdiensten in Apeldoorn een ensemble met zes torens waarvan er twee nooit werden gebouwd. In opdracht van de Rijksgebouwendienst heeft DP6 de torens H en E veertig jaar later opnieuw ontworpen. Door nieuwe stedebouwfysische inzichten, de aandacht voor het uitzicht en de daardoor noodzakelijke zonwering hebben de twee torens een afwijkende verschijningsvorm die zich desondanks opmerkelijk goed voegt in het gerenoveerde ensemble van Zanstra.

Op de Kop van Zuid is een stedelijk bergmassief gepland van woonwerktorens. De eerste daarvan, Montevideo door Mecanoo, is onlangs opgeleverd, de tweede, een ontwerp van Alvaro Siza, is in aanbouw. Montevideo lijkt ontworpen in het volledige besef dat het deel uitmaakt van een groter geheel. Nergens wordt de massiviteit benadrukt. Het resultaat is dat het hoogste woongebouw van Nederland een fragment is dat is opgebouwd uit fragmenten.

Fabbrica wil het opnieuw proberen in het zieltogende horecagebied Entrepothaven. Dus kreeg ontwerpduo Tjep. de opdracht diverse soorten Rotterdammers te verleiden, zowel yuppen uit de Kop van Zuid als bewoners van de oude volkswijken eromheen. Hiervoor is een toegankelijk maar uitdagend interieur nodig. Tjep. heeft dit gerealiseerd door de ruimte vorm te geven als een 'fabriek van plezier', waarin barokke decoratie en industriële elementen uit de Rotterdamse havens fraai contrasteren.