Het masterplan voor het voormalige fabrieksterrein van firma Dobbelman gaat uit van de zelfstandige positie van de fabriek binnen de wijk Bottendaal. Binnen het stedenbouwkundige kader ontwierp Herman Zeinstra van Dok architecten een bedrijfsverzamelgebouw en 61 laagbouwwoningen.
De Waterlelie in Zierikzee bestaat uit 48 appartementen die verdeeld zijn over twee vierkante gebouwn met elk in het midden een overdekte patio. Het oorspronkelijke plan voor één groot atriumgebouw werd door het architectenbureau Tarra verworpen, omdat het in schaal niet zou aansluiten bij de erachter gelegen grondgebonden woningen.
Het project Zuiderpoort bestaat uit 25 appartementen en vier stadswoningen en is ontworpen door Teeken Beckers Architecten. Het complex staat langs de weg van Heerlen naar Sittard.
Bouwen in een bestaande context kan een positieve uitstraling hebben op de omgeving, vooral als de locatie zich, zoals in het geval van het St. Josephhof in Nijmegen, tussen de binnenstad en een park bevindt. Voor het binnenhof van een deels gesloten bouwblok ontwierp Paul Ketelaars van Mecanoo een plan voor 98 woningen, waarvan veertig procent sociale woningbouw. Om dit percentage rendabel te kunnen maken, is een hoge dichtheid gerealiseerd.
Het vertrekpunt voor de aanpak van Complex 40 in de Amsterdamse wijk Overtoomse Veld uit 1954 lag in het verhogen van de woonkwaliteit. KAW Architecten moest de bestaande woningen verbeteren, de entrees vernieuwen en de puien vervangen. Bij de aanpak van de entrees en de gevels grijpt het bureau terug op de oorspronkelijke architectuur. Zo heeft de vervanging van de puien geleid tot herstel van de originele raamverdeling. Hierbij is gebruik gemaakt van kunststof kozijnen.
Dat het formuleren van randvoorwaarden een passende manier is om differentiatie in goede banen te leiden, toont het project Cronenburgh in Loenen aan de Vecht. Voor de uitbreiding is het DNA van de dorpskern, bestaande uit vrijstaande laagbouw, als uitgangspunt genomen. De structuur van de wijk sluit aan op zichtlijnen en oriëntatiepunten in het dorp en het landschap.
Met het project voor de Waterwijk probeert Zierikzee nieuwe inwoners naar het Zeeuwse stadje te trekken. Met een kunstgreep heeft Rothuizen van Doorn 't Hooft in zijn stedebouwkundige masterplan voor de wijk het water naar de randen van het plan gebracht. Aan drie zijden zijn kadewoningen gerealiseerd naar ontwerp van Kingma Roorda.
Het Europese hoofdkwartier van de AKBANK, een Turkse zakenbank, zetelt in de Rembrandtoren in Amsterdam. De betonnen kern van dit gebouw was het uitgangspunt voor het interieurontwerp van het jonge architectenbureau Dagli + atelier d'architecture uit Luxemburg. Türkan Dagli zette een sculpturaal meubelelement om deze kern heen als een 'core object'.
Awg architecten kreeg de opdracht om de Lichttoren in Eindhoven (1952) te herbestemmen. Het originele ontwerp en zijn iconische uitstraling stonden hierbij centraal.
Dick van Gameren Architecten heeft in Hengelo een voormalige pijpenbuigerij van Stork herbestemd tot het appartementencomplex De Buigerij. In het gebouw zijn 41 woningen waaronder 5 lofts opgenomen.
Wonen in grotere dichtheden gebeurt op grote schaal. Betekent dit het einde van de vrijstaande woning? Feit is dat er dit jaar veel appartementengebouwen zijn opgeleverd. Zo heeft het architectenbureau Rijnboutt in Apeldoorn het woningbouwproject De Stadhouder ontworpen. De negentig appartementen zijn verdeeld over vier torens, waarbij twee van deze torens één bouwvolume vormen. Aan het stadsbalkon bevinden zich de gemeenschappelijke entrees van de appartementen.
Herstructurering van voor- of naoorlogse wijken is aan de orde van de dag nu steeds meer wordt gebouwd in de bestaande stad in plaats van aan de rand. Heren 5 architecten heeft in Nieuw Overdie in Alkmaar het woningbouwproject Tuinderspad opgeleverd. Het appartementengebouw met 150 woningen vormt een onderdeel van de vernieuwing van de naoorlogse wederopbouwwijk.
Dick van Gameren architecten heeft een blok ontworpen in het masterplan Funen van Frits van Dongen in Amsterdam. De belangrijkste kenmerken van het plan zijn dat er wordt gewoond in een grote dichtheid, waarbinnen differentiatie is aangebracht.
Het Home for Life in Aarhus is een onder architectuur gebouwde energie+ woning: een huis dat meer energie produceert dan de bewoners verbruiken. Naar verwachting heeft de woning over dertig jaar zoveel energie aan het stroomnet geleverd, dat niet alleen het huishoudelijk gebruik is gecompenseerd, maar dat ook de energie is teruggewonnen die het heeft gekost om de bouwmaterialen te maken en het huis te bouwen. Om te meten of dit echt zo is, hebben initiatiefnemers Velux en Velfac het huis het eerste jaar verhuurd aan een gezin dat het bewoont terwijl de woning wordt gemonitord.
In de binnenstad van Haarlem realiseerde Border Architecture onder particulier opdrachtgeverschap twee woningen, waarin de ideeën over veranderend gebruik zichtbaar zijn. In een daarvan had architect Henri Borduin te maken met meer dan vijf opdrachtgevers. Toch slaagde hij erin zijn belangrijkste uitgangspunten, flexibiliteit, licht en de relatie met de straat, door te voeren.
Onder particulier opdrachtgeverschap gebouwde huizen zijn niet alleen een waardevolle aanvulling op het eenzijdige aanbod van geschakelde rijtjeswoningen met tuin. Een kleine maar groeiende groep trendsetters levert samen met architecten inspirerende ideeën voor de woning van de toekomst. Het ontwerp voor Kavel 32 van NAT Architecten laat zien hoe wonen en werken in een volume te combineren is, zonder in te leveren op privacy.
Mecanoo ontwierp drie torens voor studenten in Delft. Ze bestaan uit een gedeeltelijk geprefabriceerde betonnen kern, stalen staanders en geprefabriceerde woonunits met een stalen skelet en gipsplaten wanden. De units zijn tussen de staanders gehangen. Ursem Bouwgroep was verantwoordelijk voor de prefabricage en de uitvoering op de bouwplaats. Terwijl de funderingspalen werden geheid, konden in de fabriek de units worden gemaakt.
De dertig woonblokken in het Celosia-gebouw dat MVRDV samen met de Spaanse architecte Blanca Lléo ontwierp, zijn in een schaakbordpatroon op elkaar gestapeld. Tussen de blokken zijn patio's gesitueerd waarin de bewoners kunnen verblijven en die uitzicht bieden op de omgeving. De 146 één, twee- en driekamerappartementen worden ook via deze patio's ontsloten.
