Ed Melet en Liesbeth Melis bespreken het plan van Jo Coenen voor de Vaillantlaan in de Haagse Schilderswijk: "Het project straalt zeker eenheid uit. Doordat het grootste deel van de aandacht en het budget echter naar de gevels ging, valt bij de kwaliteit van de woningen de nodige vraagtekens te zetten."

Door Ed Melet - Het ontwerpen van een luchthaven-terminal heeft veel weg van het vormgeven van een machine, waarbij alle functionele eisen nauwgezet gedicteerd zijn. Alle mogelijke bouwfysische voorwaarden, het type bagage-afhandelingssysteem en een grote indelingsvrijheid vormen slechts een willekeurige greep uit de eisen die mede bepalend zijn voor de uiteindelijke vorm. Daar deze voor de meeste luehthavens in grote lijnen identiek zijn is het niet verwonderlijk dat zij qua organisatie als tweeëiige tweelingen ogen. Tijdens het ontwerpen van deze vaak gigantische complexen lijkt een zo groot mogelijke transparantie ter verhoging van de oriëntatie een belangrijk uitgangspunt te vormen. Gezien de functie van het gebouw een haast utopisch streven. Ook de architectencombinatie Benthem Crouwel NACO is het niet gelukt om binnen het strakke keurslijf haar zeer geslaagde ontwerp van de terminal-West van Schiphol meer dan een indruk van een potentiële doorzichtigheid te laten uitstralen.'

Door Vincent van Rossem - Het nieuwe gebouw voor het Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer vormt een paradoxaal gegeven en plaatst de criticus zodoende voor een moeilijke keuze: die tussen moraal en bouwkunst. Ondanks alle postmoderne ruis van de afgelopen vijftien jaar vertrouwt de architectuurkritiek nog altijd op het typisch negentiendeeeuwse idee dat mooie architectuur per definitie een goed doel belichaamt.1 Het nieuwe Ministerie is echter een prachtig gebouw dat is voortgekomen uit een geforceerde lokatiekeuze die geleid heeft tot een moeizaam programma van eisen. Juist van deze opdrachtgever, het Ministerie dat verantwoordelijk is voor de omgeving waarin wij wonen, werken, recreëren en mobiel zijn, had men toch keuzes mogen verwachten die getuigen van een werkelijk doordachte visie op de kantoorarbeid in Nederland.

Door Egbert Koster - Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam is onlangs aan twee zijden uitgebreid. In beide gevallen is de nieuwbouw gesitueerd op een voormalig terras. Aan de voorgevel plaatste Alexander Bodon over de hele breedte van zijn 'eigen' nieuwe vleugel een eenlaagse serre-achtige bouw. Aan de achterzijde van het oude hoofdgebouw van Van der Steur uit 1935 ontwierp Hubert-Jan Henket op de plek van het voormalige terras van de museumtuin een paviljoen-vormige uitbreiding. Achter de moderne uitstraling van dit paviljoen blijkt bij nadere beschouwing een klassiek geïnspireerde ontwerpopvatting schuil te gaan.