Het Collegezalengebouw op het Leiden Bio Science Park is altijd al een markante aandachtstrekker geweest. De rondvormige betonnen structuur lijkt op een buitenaards object dat in de jaren zeventig middenin de campus landde. Na een renovatie door Civic Architects opent het gebouw zich door een tweede gevel en een betonnen trap die als verwelkomend gebaar uitrolt naar het vernieuwde campusplein.
Het ontwerpvak vraagt om meerstemmigheid! Daarom koesteren we bij de Architect onze columnisten. Het zijn externe kritische stemmen die het vakgebied bevragen. Het afgelopen jaar verslonden jullie - de lezers - de columns van Joost Roefs en Vincent Huijbers.
Een tijdje geleden maakte ik een wandeling van Amsterdam-Oost naar de Zaanse Schans. Deze tocht leidde door het Westelijk Havengebied, een vervreemdende sublieme ervaring van schaalverschillen. Dit grootse havengebied wordt de komende decennia getransformeerd tot stad: Haven-Stad. Maar je kunt het ook verknoeien.
Begin 2022 goed met een beetje zelfreflectie. Joost Roefs doet daar in de best gelezen opinie van 2021 een mooie aanzet toe: "als wij architecten de centrale positie in het ontwerpproces terug willen winnen, moeten we eerst kritisch naar onszelf kijken". Maar ook de andere vier opinies zijn het lezen waard. Bijvoorbeeld die over groene renderporno van Ariadne Onclin en Michelle Gulickx en de brief van Gert Kwekkeboom aan rijksbouwmeester Francesco Veenstra.
Het liefst leven we in een wereld waarin onze publieke gebouwen gastvrij zijn voor ieder individu. Hoe opener en transparanter, hoe gastvrijer lijkt daarbij de regel. Maar zijn openheid en transparantie wel de juiste publieke waarden om niet alleen de grote groepen, maar ook alle individuen te bedienen? Nadenken over het juiste vertrekpunt is in onze tijd geen overbodige luxe.
Het architectuurklimaat in Nederland, daar kun je flink wat architecten-discussie-avonden mee vullen. Het thema is even belangrijk als dat het ongrijpbaar is en er spelen veel factoren mee: opdrachtgeverschap, instituties, werkvloercultuur, de positie in de bouwkolom, zichtbaarheid en allure, publieke opinie, inwendig discours, en wat dies meer zij. De gelaagdheid maakt het ook ingewikkeld, net zoals bij die andere klimaatdiscussie. Wat we daar geleerd hebben geldt ook hier: Het is verleidelijk om vooral alle externe factoren te duiden, maar juist het eigen gedrag vormt de sleutel.
De karikatuur van de optimistische popster-architect die wereldwijd met iconen strooit past steeds minder bij deze tijd. Nieuwe generaties architecten zoeken nieuwe fundamenten voor het vak. De huidige zoekt het in meer bescheidenheid en verbondenheid. Bijvoorbeeld door een meer directe relatie te zoeken met de bouwpraktijk en met de mensen die gebouwen bewonen en gebruiken. Maar hoe doe je dat laatste als je publieke gebouwen ontwerpt en je dus voor 'de mensen' in het algemeen werkt?
Door Marieke Giele - Dagelijks prikkelen onze bloggers op de Architect met een persoonlijke kijk op de actuele gebeurtenissen én opvallende kwesties in de eigen omgeving. Aan het einde van het jaar is het tijd om de balans op te maken en zetten we tien best gelezen blogs op een rij.
