Een psychiatrische kliniek in een oude kapel en het belang van architectuurkritiek
Lush Labyrinth. Beeld Flare Department

Een psychiatrische kliniek in een oude kapel en het belang van architectuurkritiek

Onlangs verscheen Violette Schönbergers bundeling van columns 'Paradijs van imperfectie. Over macht en onmacht in architectuur'. Hans Teerds recenseerde het boek waarmee Schönberger pleit voor architectuurkritiek die toegankelijk is voor iedereen. Zij vindt dat het perspectief op wat kwalitatieve architectuur is ontbreekt. En dat terwijl er zoveel ruimtelijke uitdagingen zijn: wooncrisis, verdichting, energietransitie en meer.

Op het eerste oog lijkt de collectie arbitrair, vindt Teerds, en ook Schönberger geeft dat toe in haar inleiding. Toch ontwaart de recensent een centrale vraag die de columnist in haar columns stelt: ‘Hoe bouwen we weer aan specificiteit, in plaats van de “generic city”?’

Charlotte Thomas bezocht een mooi voorbeeld van specificiteit: een oude kapel in hartje Amsterdam die Bureau Fraai transformeerde tot multiculturele psychologische praktijk. De negentiende-eeuwse kapel is het enige overblijfsel van een psychiatrische inrichting voor arme ouderen uit die tijd. Het gebouw staat middenin een wooncomplex met zorgvoorzieningen voor ouderen dat de Architekten Cie. in 2022 opleverde.

Makkelijk was het niet om de kapel uit 1866 om te toveren. Enerzijds bestond de transformatie uit het respecteren van het erfgoed, anderzijds moest er ook een nieuwe laag komen met 26 behandelkamers. Bureau Fraai bedacht daarvoor een ingetogen kleurenschema, passend bij het originele interieur. ‘Deze kleurstelling hebben we doorgetrokken tot in de details: van vloerkleed en gordijnen tot bureaustoel’, aldus Rikjan Scholten van Bureau Fraai.

Verder is de Architect met een nieuwe reeks begonnen: Stand van de stedenbouw. Nu architecten steeds vaker buiten de grenzen van een gebouw ontwerpen en landschapsarchitecten de tussenruimtes van binnenstedelijke plannen invullen, vraagt de redactie zich af: wat is de rol van de stedenbouwkundige anno 2024?

Anne Seghers van RUIMTEVOLK bijt het spits af: ‘De nieuwe toekomst die we schetsen moet zo logisch en passend zijn dat dit anderen inspireert om ervoor te gaan lopen en erin te investeren.’

Lees de must-reads van deze week!

Hanna Veltman

Hanna Veltman

Redacteur

Hanna Veltman (1998) werkt als junior redacteur bij de Architect. Ze studeerde architectuur- en kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Eerder liep ze stage op de redactie van de Architect.

Beeld Merel Pit

Een zomer vol met vakantietips, hoopvolle zomergesprekken en 'Overwerk'

Dat Bruno Vermeersch en ik met onze gezinnen in Rijswijk zijn beland, lijkt op het eerste gezicht stom toeval. Maar dat is het niet. Werk staat in onze beide levens zo centraal dat we onze kinderen op deze plek wortel hebben laten schieten puur omdat we vanuit hier zo de snelweg op zijn, naar Amsterdam of Rotterdam. Of op de fiets naar Den Haag. Waar werk is, zijn wij.

Vlnr boven: Vincent van der Klei en Cécilia Gross. Onder: Do Janne Vermeulen en Marcel Barzilay

Videokanaal vol met ARC Talks

De redactie van de Architect heeft iets nieuws bedacht: ARC Talks, korte video's van inspirerende presentaties over architectuur. We hebben er al tien verzameld op ons YouTubekanaal. Bijvoorbeeld van Vincent van der Klei (Studioninedots) over wat voor hem goed wonen is, van Jan Jongert (Superuse) over nieuwe contractvormen voor architecten die circulaire ontwerpen maken of van Hade Steenwinkel (Fiction Factory) over afvalreductie in de bouw.

Vier must-reads en een must-listen

Vier must-reads en een must-listen

Deze week kon ik maar moeilijk uit alle artikelen van de redactie de must-reads kiezen. Daarom een heel lijstje.

Beeld Shutterstock

Waarom organiseren architecten zich niet?

Twee jaar geleden schreef ik het artikel 'Hoe leuk is het om te werken bij een architectenbureau?' Niet zo leuk, was de strekking. Daar kreeg ik veel reacties op. Zoveel dat ik samen met Thijs van Spaandonk een podcastreeks maakte over de werkcultuur bij architectenbureaus. We kwamen tot de conclusie dat er wel degelijk een keuze is in hoe de werkomgeving in te richten, voor zowel de werkgever als de werknemer.