De superstructuur en de interne stad
Kunstplein, Zandkasteel Amsterdam. Beeld Adam van Noort

De superstructuur en de interne stad

'Wij hebben met z'n allen de steden volkomen onbewoonbaar gemaakt', verzucht Luzia Hartsuyker-Curjel in 1967 in De Telegraaf. 'Wij hebben de grond bemest waarop het verschijnsel "provo" kon ontstaan en gedijen.'

Toen in de late jaren zestig duidelijk werd dat stedenbouw waarin alle functies zoals wonen, werken en recreatie strikt werden gescheiden, niet werkte, bogen verschillende architecten zich over ‘superstructuren’: grote gebouwde eenheden waar die functies juist weer samenkwamen. Steden met een dak, eigenlijk.

De versie van het echtpaar Hartsuyker was Biopolis, waar wonen en culturele functies als geheel gecombineerd werden. Volgens Enrico Hartsuyker ‘het antwoord op de latente en manifeste eisen van vandaag’. Biopolis is er nooit van gekomen.

Een ‘interne stad’ die er wel van is gekomen, is het Zandkasteel. Oorspronkelijk in 1987 opgeleverd als ING-hoofdkantoor door Alberts & Van Huut. Ontwerpbureau D/Dock transformeerde het leegstaande kantoor recent tot blended-use-gebouw.

Dat viel nog niet mee, vertellen Thomas van Leeuwen en Desy Steneker van D/Dock aan vakredacteur Charlotte Thomas. De eerste plannen waren ‘iets te’ voor oorspronkelijke architect Max van Huut.

Daarom moest het bureau drie keer terug naar de tekentafel om het kantoorgebouw tot appartementen, kantoren, horeca en een internationale school te transformeren. Met resultaat: ‘Max van Huut was blij verrast’.

Lees deze en de andere must-reads!

Groeten, Hanna

PS Vergeet niet dat je vanaf nu kan inzenden voor de ARC24 Awards! Deadline is op 12 april.

Hanna Veltman

Hanna Veltman

Redacteur

Hanna Veltman (1998) werkt als junior redacteur bij de Architect. Ze studeerde architectuur- en kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Eerder liep ze stage op de redactie van de Architect.