De na-oorlogse wijk Presikhaaf in Arnhem wordt voor een groot deel geherstructureerd. Een deel van de woningen is gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Naast woningbouw in het hogere marktsegment is ook studentenhuisvesting onderdeel van het nieuwe programma. De aanwezigheid van studenten in de wijk zorgt voor een grotere differentiatie en verjonging van de wijk.
Aangezien de tien verdiepingen hoge toren ten opzichte van de omringende bebouwing veel hoger is, is het een blikvanger voor de omgeving. De toren is alzijdig georiënteerd. Daarbij lijkt hij groter dan hij is door de verspringen en het grote aantal ramen. Door de variatie in vensters is geen van de studentenkamers hetzelfde.
De gevelplaten zijn allemaal anders door verschil in afwerkingsstructuur waardoor een subtiel patroon ontstaat. Door de toren een donkerbruine kleur te geven voegt het gebouw zich volgens het bureau in de boomrijke ecologische zone.
De onderste verdieping van het gebouw is in beslag genomen door de entree zone. De daarboven gelegen negen verdiepingen zijn onderverdeeld in tien zelfstandige wooneenheden. Op de bovenste verdieping is een collectief toegankelijk dakterras gesitueerd.
