De fotografie van Arthur Kleinjan die prominent in gevel aanwezig is, versterkt deze beleving zonder anekdotisch te worden. In het stedenbouwkundig plan geeft een programma van grondgebonden woningen een nieuwe invulling aan het begrip tuinstad. Ook de groene parkzones en de open, asymmetrische verkavelingen grijpen met een hedendaagse invulling terug op de oude tuinstadgedachte. De overgangen tussen de privé-tuinen en het openbare gebied krijgen in het hele plan veel aandacht. Afhankelijk van de plek zijn groene hagen voorgeschreven of is een bouwkundige oplossing ontworpen. Het parkeren voor de bewoners is binnen de velden opgelost. Bezoekers parkeren langs de straten. Zie ook ‘Het Mooie Plan stedenbouw’.
Het eerste deelplan van 125 woningen met een mix van koop en huur, is in juli 2010 opgeleverd. De dichte verkaveling heeft hier geleid tot zes heel verschillende woningtypen, die in de plattegronden hun specifieke positie in het cluster uitbuiten. Traditionele woningen (A en B) worden afgewisseld met patiowoningen (E) en met typen waarbij de eerste verdieping de belangrijkste woonruimte is (C, D en F). In de laatste typen zijn veel gebruiksvarianten en indelingsopties mogelijk, waaronder een volledig open woonverdieping met vrij uitzicht op de groene zones. Van de twee parkeerplaatsen, die onder woningtype C zijn geschoven, is er één voor de eigen woning bedoeld. Deze is bereikbaar via de tweede voordeur. De andere plek, die wordt gemarkeerd door een ingemetseld cijfer, is verkocht aan één van de B-woningen. Om de Dantestraat te kunnen handhaven, heeft woningtype D een ondiep kavel. Het gemis van een echte tuin wordt gecompenseerd met een groot terras op het dak van de garage. De tuinkamer aan het park loopt over in een bouwkundig terras met ingebouwd bankje. Ook de bocht in de Homerusstraat heeft geleid tot een bijzonder type, met een brede beukmaat en een ondiepe tuin (F).
Een belangrijke ontwerpambitie was om kunst niet als ornament of incident in te zetten, maar te integreren in de architectuur. De historie van de plek, waar de grote bomen nog getuigen van dit recente verleden, is zichtbaar gemaakt in een extra laag in de gevel. Arthur Kleinjan heeft speciaal voor dit project foto’s gemaakt van reflecties van de natuur in water. Uitvergroot en ‘getoond’ door gaten in het metselwerk lijken ze de bomen, het water en de lucht te weerspiegelen. Om een neutraal kader te bieden aan de kunstpanelen zijn de gevels gemetseld in witte, gebroken betonsteen, opgesloten tussen antraciet koppen. De kozijnen zijn per woningtype op dezelfde positie geplaatst, maar het ritme van de gevelgrafiek grijpt soms over twee of drie woningen heen. Daardoor ontstaan verschillende patronen, maar blijven alle typen toch familie van elkaar. De detaillering is verzorgd, maar terughoudend.
Het project is een pilot in de samenwerking van com.wonen met Dura Vermeer, waarbij ketenintegratie het uitgangspunt is. De doelstelling van ketenintegratie is te komen tot een beter product, gerealiseerd in een kortere tijd en tegen lagere kosten. In de contract- en uitvoeringsfase heeft dat geleid tot intensieve samenwerking tussen alle betrokken partijen, opdrachtgever, adviseurs, aannemer en de belangrijkste onderaannemers. Vertrouwen en transparantie naast het voorkomen van faalkosten, waren de sleutelbegrippen. Inmiddels is de uitvoer van het tweede deelplan begonnen. Hierbij is al in de initiatieffase op deze manier gewerkt, waardoor de architect ook intensief is betrokken bij het vaststellen van de doelgroepen en het te ontwikkelen woonprogramma. 
