In de Maastrichtse wijk Céramique ontwierp Jo Janssen Architecten samen met Wim van den Bergh een ensemble van drie gebouwen waarin de conventies van de bouwkundige cultuur centraal staan. Het drietal, gelegen op een van de laatste bouwlocaties in Céramique, ligt verscholen achter het kantoorgebouw voor Rijkswaterstaat door Hubert-Jan Henket. Terwijl een volume hiervan de versmalde maat overneemt, ligt het tweede blok juist tegen de rooilijn aan, waardoor de groenstrook naast het gebouw van Henket kan worden doorgetrokken. Een derde blok met rijhuizen, uitgewerkt door Luijten Verheij architecten, ligt aan de andere rooilijn en neemt in de andere straat een vergelijkbare positie in. Doordat iedere straat een andere kopbebouwing krijgt, wordt het verschil in schaal en lengte beantwoord. De gebouwen vormen compositorisch gezien een labiel evenwicht dat een alternatief is voor de veelal gesloten bouwblokken met semi-publieke binnenruimtes in Céramique.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 4, 2007, p56-61.
