Pathé Maastricht, uitgevoerd in een donkere baksteen, contrasteert met het monumentale, witte Eiffelgebouw.Baksteen en glas gevat in een stalen frame dat consequent is doorgezet rondom het gebouw. Slanke, gedraaide bakstenen penanten worden afgewisseld met verdiepingshoge glazen vlakken. Ter plaatse van de publieksfuncties wordt de gevel vlakker en de glazen vlakken breder. Waar voorheen een gesloten gevel van een loods lag is nu door de ritmische, transparante gevel een levendig straatbeeld ontstaan.
Het nieuwe theater is onderdeel van het Sphinxkwartier, een nieuwe stadswijk op steenworp afstand van de oude binnenstad van Maastricht. De bioscoop vormt de overgang tussen de historische bebouwing en de industriële gebouwen van de Sphinx. In de smalle strook tussen het Eiffelgebouw en de Boschstraat, waar vroeger de tunnelovens voor de fabricage van sanitair aardewerk stonden, zijn de bioscoopzalen deels verdiept aangelegd. De hoogte van het gebouw is daardoor beperkt zodat het uitzicht vanuit het Eiffelgebouw gewaarborgd blijft en zijn de zalen zelf direct toegankelijk vanaf de begane grond. De acht zalen bieden plaats aan zo’n duizend bezoekers en bevat verder een grote foyer en een café.
