De vorm van het paviljoen komt vanzelfsprekend voort uit de keuze voor het materiaal waarvan het is gemaakt, namelijk oude polyester voedersilo’s. Samen met Boris Duijneveld heeft Iris de Kievith de mogelijkheden van silo’s als bouwmateriaal verkend en twee geschikte exemplaren gevonden. Haar ontwerp heeft Boris Duijneveld vervolgens gebouwd.
Een cilindrische en een kubusvormige silo zijn verzaagd en met een nieuwe polyester laag zijn de verschillende delen naadloos aan elkaar bevestigd tot een solide geheel. De trechter bovenop het paviljoen vangt regenwater op voor de moestuin. Van binnen zijn de rechte delen afgewerkt met multiplex, alle kromme delen zijn bekleed met wol, gemaakt door Clara Froger samen met haar Rotterdamse sociale onderneming De Viltmannen. Zij heeft hiervoor de wol van een lokale kudde verwerkt tot een dikke vilten bekleding waarmee het paviljoen een zacht en warm interieur heeft gekregen. Het spaarzame licht door de paar (wasmachine)raampjes maakt het binnen nog intiemer. Dankzij dit intieme karakter blijkt het paviljoen zich in de praktijk goed te lenen als retraite.
Het is een plek geworden om te luisteren. Naar mooie verhalen, maar ook naar elkaar.
