Jaren van intensief gebruik en incidentele verbouwingen van de raadzaal hadden het ontwerp van Henri Evers uit 1914-1920 geen recht gedaan. De ontwerpers stripten het interieur van latere toevoegingen, om het vervolgens aan te passen aan de wensen van deze tijd. Belangrijkste uitgangspunt was dat de nieuwe interieuringrepen moesten voortbouwen op het bestaande, zonder afbreuk te doen aan het oorspronkelijke ontwerp.
Aanleiding van de renovatie van de raadzaal was de verbetering van het werk- en zitcomfort en de klimaatbeheersing. Bovendien maakten de digitale stemmogelijkheden en tv-uitzendingen van de vergaderingen een betere inpassing van audiovisuele installaties noodzakelijk. Om de oorspronkelijke heldere structuur van het interieur weer zichtbaar te maken, zijn de later toegevoegde tribunes en trapjes verwijderd. De nieuw ingrepen, kleuren en het meubilair zijn zorgvuldig afgestemd op het oorspronkelijke ontwerp en sluiten aan op de eerdere renovaties uitgevoerd door Merkx+Girod architecten.
De chique uitstraling van het gebouw in beaux-arts-stijl is versterkt door subtiele accenten, zoals een nieuw Jugendstil-achtig-bloemenmotief en details van gebronsd messing. De raadzaal ‘twinkelt’ weer, zij het op een ingetogen manier waarbij het oorspronkelijke ontwerp van Evers in zijn waarde is gelaten. Oud en nieuw lopen naadloos in elkaar over, alsof het interieur altijd zo is geweest.
