Het pand in de Amsterdamse Petroleumhaven staat, met de rug naar het noord-oosten, als een stevige doos in het landschap. Architect George Witteveen van Witteveen Architecten zocht een stoere, simpele uitstraling, passend bij ‘een echt bedrijf van doeners’. De noord- en oostzijde zijn opgebouwd uit kruislings verlijmde naaldhoutplaten met een 16 centimeter dikke Pavatex isolatielaag, terwijl de westzijde en de helft van de zuidzijde bestaan uit gevelhoge drielaagse glaspanelen. Het dak is voorzien van daklichten. Zo valt er zo veel mogelijk natuurlijk licht binnen, terwijl de warmte en de koude buiten worden gehouden. Om de zon en de regen te weren, steekt het dak over en zijn de ramen voorzien van buitenzon-wering.’s Avonds wordt het gebouw afgesloten met schuifpanelen op het zuiden en harmonica-panelen op het westen. De gevel en de panelen zijn afgewerkt met grof gezaagd western red cedar (geschilderd met een antracietkleurige verf op lijnoliebasis), wat het gesloten gebouw een stoer, uniform uiterlijk geeft. Een rondlopende plint van hetzelfde materiaal versterkt het idee dat het gebouw op zichzelf staat, los van de omgeving.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 10, 2008, p114-117.
