Op de grens van architectuur en landschap
Drie vloeiende lijnen volgen een vijver, bomenrij en villa. De licht verzonken ruimte die ze samen definiëren, biedt nieuwe perspectieven op het landschap. Kolommen zijn hier niet nodig, het dak dragen ze zelf. Door het transparante glas bieden ze zicht op het park, terwijl eigenzinnige reflecties samensmelten met de omgeving. Zo schitteren ze in minimale aanwezigheid.