Waarom zijn er zo weinig vrouwen op leidinggevende posities in de architectuur? In de aanloop ernaartoe, op de universiteiten en de Academies van Bouwkunst, zijn ze ruim vertegenwoordigd, zelfs meer dan de helft. Daarna gaan ze wel werken, maar bij een bestaand bureau, of bij een gemeente of een ontwikkelaar. In een interview van Mevr. De Architect zegt Jurriaan van Stigt van LEVS: "De doorstroom vanuit de opleidingen naar architectenbureaus lijkt te stokken. Wij menen te zien dat veel vrouwen eerder naar corporaties of gemeenten gaan."

Dat we nog steeds moeten stilstaan bij de scheve man-vrouw verhoudingen binnen de (landschaps- en interieur-) architectuur en stedenbouw is grote onzin. Op de opleidingen zijn vrouwen al jaren in de meerderheid en al generaties lang wordt aandacht gevraagd voor de noodzaak van een andere, non-masculiene blik op ontwerpen. Het debat zou allang kaar moeten zijn, waardoor ik elk jaar weerstand voel als het 8 maart is.

Wie Finland zegt, zegt Alvar Aalto. Ik veerde dan ook op toen ik laatst las dat de Finse dienst voor cultureel erfgoed een verzameling van dertien van zijn gebouwen heeft voorgedragen als Unesco Werelderfgoed. Slechts twee andere architecten zijn met verzamelingen gebouwen op die lijst vertegenwoordigd: Le Corbusier en Frank Lloyd Wright.