Door Ed Melet - De prijsvraag-inzending voor de Prix de Rome 1990 vorm de de ommekeer in het werk van Roberto Meyer en Jeroen van Schooten. Hun deelname vloeide voort uit een evaluatie van werk. Het succes van de door hen ontworpen winkelinterieurs had zich blijkbaar tegen hen gekeerd. Winkeleigenaren vragen immers veel meer om een decor dan om architectuur. Bovendien moet een decor na drie jaar zijn investering terugverdiend hebben om vervolgens vervangen te worden door één dat beter aansluit bij trends. Die vluchtigheid vraagt snelle, vaak oppervlakkige gebaren, die ook doordrongen in het werk dat Meyer en Van Schooten in die periode realiseerden. In zijn artikel over de orthodontistenpraktijk in Alm ere stelde Egbert Koster nog dat zij zich in het verleden schuldig hadden gemaakt aan architectonisch effectbejag.'

Door Liesbeth Melis - Direct achter de Grote Markt in Almere-Stad staat sinds kort een bescheiden, maar zorgvuldig ontworpen arbeidsbureau, dat in opdracht van de Rijksgebouwendienst is gerealiseerd. Het valt op vanwege de terracotta kleur van de bovenbouw, die sterk contrasteert met de belendende percelen, uitgevoerd in grijsgele en donkerrode steen. De ontwerper, Hans Tupker, koos nadrukkelijk voor deze extra verdieping en deze opvallende kleurstelling om het te kunnen laten concurreren met de omgeving.

Door Liesbeth Melis - In het voorgaande artikel is het ontwerp voor het Huis van Bewaring in Arnhem van René van Veen uitvoerig besproken. De inrichting van het buitengebied, waarvoor het architectuurbureau Van Berkel en Bos uit Amsterdam het ontwerp maakte, wordt in een apart artikel behandeld vanwege het unieke karakter ervan: voor het eerst is serieus nagedacht over de betekenis van een tuin bij een gevangenis. Boeiend in dit ontwerp is de wijze waarop een spanning wordt opgeroepen tussen het statische en gesloten gebouw en het dynamische en open tuinontwerp; voor een kortstondig moment lijkt men hier aan de strenge regels van een penitentiaire instelling te kunnen ontsnappen.