Door Egbert Koster en Cees Zwinkels - De Koninklijke Bijenkorf Beheer omvat een aantal zelfstandig opererende detailhandels bedrijven. Het in één complex realiseren van centrale kantoren mocht daarom niet uitmonden in 'n eenheidsworst. Teneinde de 'identiteit van de delen' (de werkmaatschappijen) tot zijn recht te doen komen werd voor elk van de gebouwen een andere interieur- architect ingeschakeld. Voor twee gebouwen waren dat medewerkers van OD 205; voor de twee andere gebouwen nam men de onafhankelijke bureaus Aardewerk en Premsela-Vonk. Het ruimtelijk gegeven was voor allen in principe gelijk. De uitwerking is als gevolg van gebruikerswensen én de voorkeuren van de interieur-architecten duidelijk verschillend.

Door Egbert Koster - Een luxueuze villa in de vorm van een grote witte aluminium doos; het eerste grote gerealiseerde ontwerp van het architectenduo Benthem en Crouwel. Hun ondogmatische aanpak van een toch vrij traditionele opgave resulteerde in een vormgeving, constructie, detaillering en materiaalgebruik die geheel ongebruikelijk zijn in de woning- of villabouw. Exclusiviteit in de letterlijke zin van het woord. De 'witte doos' is een duidelijke afspiegeling van de ontwerpopvatting van het architectenduo dat streeft naar een hoogwaardiger en flexibeler bouwproduct door af te stappen van de traditionele bouwmaterialen en -technieken.

Door Egbert Koster - Architect Kees Rijnboutt van Architectengroep Loerakker Rijnboutt Ruijssenaars, voorheen VDL, realiseerde recentelijk twee grote, markante verdichtingsbouwprojecten. In Amsterdam-Bijlmermeer het plan Hoptille, gedomineerd door een 300 meter lange muur van woningen en in Rotterdam-Kralingen het plan 'Gerdesiaweg', zo genoemd omdat de weg met deze naam door het binnenterrein van het belangrijkste bouwlichaam heenloopt. Beide verdichtingsprojecten van rond de 300 woningwetwoningen voegen zich niet heel timide naar de bestaande situatie maar gaan hier een juist een confrontatie aan. Naast de ijle hoogbouw uit de zestiger jaren vallen de nieuwbouwprojecten van Rijnboutt op door hun compacte bouwvolumes en het nadrukkelijke kleurgebruik.

Door Egbert Koster - Dertig jaar na zijn eerste stedenbouwkundige ontwerpen met een stringente scheiding van functies en een overheersende verkeersstructuur zag Le Corbusier in de jaren '50 in India eindelijk een kans om zijn typisch op de rijke en ontwikkelde Westerse maatschappij geënte maar 'universele' stedenbouwkundige ideeën op grote schaal te verwezenlijken. Dat hij in Chandigarh hierbij iets te optimistisch te werk ging wordt onder meer bewezen door het nog steeds vele maten te grote net van wegen voor het schaarse gemotoriseerde verkeer. Maar de bevolking is reuze trots op haar 'rijke' stad naar Westers model en de door Le Corbusier zelf ontworpen (deelstaat)regeringsgebouwen al is het gebruik niet altijd in overeenstemming met de opzet van de ontwerper. De regeringsgebouwen werden in de zelfde tijd als de kapel te Ronchamp gebouwd hetgeen duidelijk tot uitdrukking komt in de plasticiteit van de architectuur.