Een belangrijke wijziging in het ontwerp is de toevoeging van een extra bouwlaag en de aanleg van een hoftuin in het midden van het complex. Volgens projectarchitect Michael Maminski was het een uitdaging de optopping te laten aansluiten op het bestaande gebouw. De nieuwe bouwlaag sluit qua vorm en materiaal aan op het dakenlandschap van Maastricht, terwijl de gevel met pilasters en horizontale banden reageert op elementen uit de oorspronkelijke gevels. Aan de Grote Staat volgt de gevel het ritme van de stalen ramen van het oude warenhuis; elders is gekozen voor een vrijer gevelritme.
Het pand is intern volledig heringericht om ruimte te maken voor het woonprogramma. Op de tweede verdieping is een collectieve binnentuin gecreëerd die licht en groen toevoegt. De bronskleurige gevels rondom de tuin benadrukken het besloten karakter van deze plek. De gevels van het oorspronkelijke V&D-gebouw van architect Jan Kuijt en de stalen ramen aan de Grote Staat zijn behouden gebleven. Volgens Maminski onderscheiden de appartementen zich door hun verschillende uitzichten op de stad, variërend van winkelstraten tot daken en kerken.
De transformatie versterkt ook de directe omgeving. Een voorheen stille expeditiestraat krijgt nieuwe horeca en wordt daarmee meer openbaar en toegankelijk. Het project speelt in op de vraag naar huurwoningen in winkelgebieden, met zowel middenhuur als vrijesectorappartementen. De naam Inde Lanscroon verwijst naar het historische huis De Lanscroon, dat tot 1664 onderdeel was van het Maastrichtse stadsbestuur. Een gevelsteen van het oorspronkelijke pand is teruggeplaatst in de huidige gevel.
