Het Maliehuis heeft door de eeuwen heen verschillende functies gekend waaronder herensociëteit, woonhuis, kantoor, school, showroom, bank en museum, met telkens weer andere sferen. Het pand werd geleidelijk verdubbeld en de buitengevels diverse malen ingrijpend aangepast. In de jaren ’60 en ‘70 onderging het interieur een drastische modernisering, terwijl de façade juist gerenoveerd werd in historiserende stijl. Hoewel het een Rijksmonument is, zijn maar een paar geveldelen, wanden in de entreehal en twee kelders origineel.
Een kritische kijk op de relatief snel veranderde ideeën over erfgoed en de waarde daarvan, vormt een belangrijk onderdeel van dit concept. Het lijkt een eerbiedwaardig monument, maar bij nadere beschouwing een rommelige compilatie van oud & nieuw, van echt & imitatie. Dat inzicht vormde o.a. het uitgangspunt voor de materialisatie: tegenstellingen tussen ‘ambachtelijke’ materialen en hedendaagse ‘look-a-likes’ uit de massaproductie.
