Het ontwerp zoekt bewust een contrast op met het bestaande museum, dat uit een serie opgetilde vierkante zalen bestaat. “In tegenstelling tot het rigide, mechanische karakter van het bestaande museum – deels geïnspireerd door de industriële architectuur in Prato – oogt het nieuwe project vloeiend en extatisch. Het omarmt het bestaande gebouw en raakt het alleen daar waar nodig voor de rondgaande route.”, aldus Maurice Nio.
Foto: NIO architecten
Programma
Op de begane grond zijn alle ondersteunende functies ondergebracht. De entree ligt onder een witte luifel in de transparante plint. Vanuit daar zijn het café, de winkel, bibliotheek en de organische vergader- en workshopsruimtes onder het bestaande pand te bereiken. De hele verdieping is zo vrijgespeeld voor exposities. Naast de serie gelijkvormige vierkante zalen biedt de nieuwe ring ruimte voor grotere tentoonstellingen. Waar de ring smal begint en eindigt, wordt deze breder naar het midden.
foto: Lineashow
Antenne
Vanwege de bekleding van bronskleurige platen met opstaande ribben, heeft de ring wat weg van een organisme. Volgens het bureau kan de vorm op vele manieren worden geïnterpreteerd, van golf tot hoefijzer, van ruimteschip tot piercing. De titel die Maurice Nio zijn ontwerp meegaf komt in de toren tot uitdrukking: ‘Sensing the waves’. Het is een antenne die nieuwe vormen van creativiteit opvangt en uitstraalt richting de omgeving.
foto: Lineashow
