Bielefeld is doorsneden door de beboste heuvels van het Teutoburg Forest. De handelsstad is 800 jaar geleden gesticht naast een passage over de bergkam Johannisberg die waakte over het historische Fort Sparrenburg gedurende een lange tijd. In de 19e eeuw, vervormde de 200 meter hoge Johannisberg steeds meer tot een park waar bezoekers een pleziertochtjes naar maakte. Om de stroom bezoekers beter te verwelkomen en te verwerken ontwierp Max Dudler een bezoekerscentrum voor het Sparrenburg Fort en een informatiepunt voor het Johannisberg Park. Dudler smeedde de bijna identieke gebouwen tot een geheel en maakte van een een cultureel gebouw en van de ander een landschapsmonument.
Slechts een paar overblijfselen resten van Fort Sparrenburg, een 37 meter hoge toren, het hoofdgebouw, een buitengebouw en poortgebouw definiëren de huidige vestingmuur die ooit de buitenste vestingmuur was. De overgebleven vestingmuur is een geliefde locatie bij de toeristen dankzij de uitzichten op de stad beneden.
Het nieuwe gelijkvloerse gebouw is ontwerpen als een onafhankelijke module aan het zuidoosten van de muur. Samen met de romp van het poortgebouw vormt het paviljoen een nieuwe toegangsweg naar het fort waar de historische toegang kan worden herbeleefd. Tegelijkertijd levert de structuur een nieuwe ruimtelijk frame voor de muur. De uitbreiding heeft de uitlijning heeft de volgorde en de uitlijning van de buitengebieden verbeterd en de huidige condities voor het gebruik als een monument en uitzichtpunt.
De gevonden beeldmotieven op de locatie zijn verwerkt in de muren en geherinterpreteerd in het nieuwe gebouw. Het gecomprimeerde gelaagde beton waarvan het bezoekerscentrum is opgebouwd refereert naar het verleden. Het bezinksel van de stenen, de kleuren en texturen van de kasteelruïnes hebben hun sporen achtergelaten op de muren, zowel op het leisteen van de muren en het zandsteen van de staanders.
Het nieuwe gebouw raakt nergens het poortgebouw maar laat een geul vrij tussen het oude en het nieuwe gebouw. Dit opent een toegang voor twee paden, links en rechts. Een leidt naar het terras van het hoofdgebouw, de andere naar de personeelsingang. De hoofdweg passeert eveneens de hoofdingang van het bezoekerscentrum. Binnen bevinden zich een museumwinkel, een kassa die is opgetrokken in dezelfde materialen als de gevel, net zoals de kiosk aan de vestigingmuur in het noordoosten.
