Vanaf het moment dat architect Koen van Velsen de opdracht voor het ontwerp van het Bredase station in de wacht sleepte, droeg hij bij elke presentatie over het ontwerp twee beelden met zich mee. ‘Eén is een foto van mensen en één is een foto van een Moskou’s metrostation met zijn chique afwerking van natuursteen en prachtige armaturen aan het plafond. Want een station is een gebouw voor mensen en voor hen wilde ik een zo comfortabel mogelijk gebouw creëren’, vertelt de architect. Een paleis voor het volk, noemt hij het. Maar waar ligt de scheidslijn tussen pracht en praktijk? Tussen luxe en functioneel? ‘Beleving is een onderdeel van functionaliteit’, stelt Van Velsen. ‘Het maakt je dag leuk en dat is ook erg waardevol.’
Noord- en Zuidkant verbinden
In het complex komen vele functies samen: reizen, wonen, werken, winkelen, parkeren. ‘Ik ken geen ander gebouw ter wereld waar dat het geval is’, aldus de architect, die zich naast het stapelen van functies in het nieuwe station voor nóg een opgave gesteld zag: het centrum van Breda, de zuidkant van het station, opnieuw verbinden met het tuindorp Belcrum aan de noordkant. Voorheen waren die afgezonderd van elkaar door de betonnen scheiding die het oude station was. Nu kunnen beide stadsdelen elkaar weer ‘aankijken’ dankzij het vele glas in het station. Van Velsen: ‘Wanneer je met de trein aankomt, ervaar je direct de stad, aan beide kanten van het station.’ Andersom werkt het net zo. ‘Ga je juist naar het station toe, dan kun je er de treinen zien rijden en de mensen zien lopen.’
De transparantie van het station en de woongebouwen zorgt ervoor dat het nieuwe complex weer bij de stad hoort. Het begeeft zich als het ware weer onder het publiek. En zo hoort het ook met paleizen, zeker wanneer ze voor het volk zijn gebouwd.
