Het ontwerp moest meer werkplekken bieden op de bestaande oppervlakte, creatieve interactie stimuleren en een nieuwe structuur organiseren met flexibele werkplekken en open ruimtes voor tachtig medewerkers. Dit met behoud van de kwaliteit die past bij een werkomgeving waar lang en geconcentreerd wordt gewerkt. Bovendien was een zelfstandige identiteit gewenst, maar wel passend binnen het moederbedrijf DDB. Het ontwerp moest een identiteit uitdrukken die creatief en speels is maar ook serieus en professioneel.
Tegenstellingen
De tegenstellingen binnen deze vragen, vroeg om keuzes die grote flexibiliteit in het ontwerp toelaten. Bovendien is de ruimte deel van een groter pand met ruimtelijke elementen die niet mochten worden aangepast. De uitdaging was om deze (beeldbepalende) elementen zo te integreren in het ontwerp dat ze in ons voordeel zouden werken en een meerwaarde vormen.
Wolvilt
i29 zocht naar oplossingen waarbij verschillende problemen met één groot gebaar konden worden aangepakt. In eerste instantie een materiaal dat een alternatief zou kunnen bieden voor een geheel nieuw systeemplafond, maar ook om bestaande elementen zoals een groot rond trappenhuis mee in te pakken. Akoestiek werd bovendien heel belangrijk in de grotere ruimtes die we wilden maken om creatieve interactie te stimuleren en efficiënter met de ruimte om te gaan. Dit leidde tot het gebruik van wolvilt. Er is waarschijnlijk geen ander materiaal te bedenken waar je wanden, vloeren en plafonds, meubels en lampen mee kan maken en dat ook akoestisch, slijtvast en brandveilig is. Dat wil niet zeggen dat het eenvoudig was om al deze dingen ermee te maken! Het contrast tussen de harde rechte lijnen van het ontwerp en de zachtheid van het materiaal levert een spanningsveld op.
