De concurrentie is moordend, aanbestedingen slurpen tijd en geld, en de marges zijn vaak flinterdun. Veel architecten wijzen naar het systeem als oorzaak van hun lage inkomen. Maar ondernemerschap begint bij zelfreflectie, stelt ondernemerscoach Ries Meertens: welke keuzes maak jij, waar sta je voor en waarom zou een opdrachtgever voor jou kiezen?
Terwijl grondprijzen stijgen en gebouwen vooral als beleggingsobject worden gezien, is het tijd voor een ander verhaal: bewoners die samen hun leefomgeving vormgeven. Wouter Veldhuis pleit voor een radicaal andere blik op eigenaarschap - één die gemeenschappen centraal zet in plaats van rendement.
Museum Fenix in Rotterdam wordt alom geprezen. Door vakgenoten, critici én het publiek. En dat is vreemd, want icoonarchitectuur ligt onder vuur en architectuur moet vooral procesmatig, duurzaam en functioneel zijn. Dat roept een ongemakkelijke vraag op: waarom durven we in Nederland eigenlijk zo zelden hardop te zeggen dat iets gewoon esthetisch geslaagd is?
Een onafhankelijke adviesgroep onder leiding van Friso de Zeeuw presenteerde onlangs een reeks maatregelen om de bouw van nieuwe woningen te versnellen. Dit in het kader van het programma STOER van minister Mona Keijzer. Hopelijk leidt deze ambitie niet tot haastwerk en lage kwaliteit. De regels waaraan Nederlandse woningen moeten voldoen, bijvoorbeeld als het gaat om een gezond binnenklimaat, blijven al jaren achter bij de Europese normen.
Als architect moet je ongevraagd de 'vraag in vraag' durven stellen. Een kritische houding tegenover elke bouwopgave is een must nu we weten dat er geen tekort maar een teveel aan gebouwde oppervlakte is. Zoals Socrates stelde: alleen vragend kun je de vraag in de vraag ontdekken. Hij kreeg er weliswaar de gifbeker voor, maar als architect kun je er ook voor geknuffeld worden. Tenminste, als je samen met alle belanghebbenden de noodzaak in de opgave ontdekt.
'Het is gewoon TE VEEL!' Deze reactie kregen we onlangs van een architect over onze nieuwsbrieven. Bijna dagelijks ontvangen onze abonnees er eentje. Ik vond het ook veel toen ik vier jaar geleden als hoofdredacteur bij de Architect begon.
Terugkijkend op de vijf best gelezen opinies van de Architect valt het op dat onze vakgemeenschap graag sterke opinies leest, van commotie houdt en van zich wil laten horen. Zo ondertekenden meer dan honderd vakgenoten de brandbrief om de sloop van SoZa in Den Haag tegen te gaan. Ook wekte de scherpe en persoonlijke opinie van hoofdredacteur Merel Pit over leiderschap in de architectuur de nodige reacties op.
Alle prachtige renders met florerende planten, struiken en bomen op de veertiende verdieping ten spijt, veel 'groene' architectuur kost de samenleving meer dan het opbrengt. Zo hebben gebouwen met bomen op verdiepingen, zoals de Trudo Toren en Wonderwoods, een klimaatprijs. Dit vanwege de extra hoeveelheid CO2 die ze uitstoten om al dat groen op hoogte constructief mogelijk te maken. Daarbij is groen uiteindelijk het best af met 'de voetjes in de grond'.
