Nederland gold ooit als gidsland in woningbouw, geroemd om haar vakmanschap en sociale ambitie. Maar die reputatie brokkelt af. Nieuwe woningen zijn kleiner, soberder en anoniemer, terwijl het aantal almaar moet stijgen. Wat gaat er mis - en hoe kan het beter? Hoe zorgen we ervoor dat de toekomst van de woningbouw weer menselijk, duurzaam en betekenisvol wordt?
Het werk van Belgische architecten wordt internationaal geprezen. Maar hun werkpositie verdient geen schoonheidsprijs. Want vele architecten kunnen wel fluiten naar een sociaal vangnet. En een slagvaardige belangengroepering ontbreekt. Hierin komt nu verandering: jonge architecten doorbreken de status quo.
Terwijl grondprijzen stijgen en gebouwen vooral als beleggingsobject worden gezien, is het tijd voor een ander verhaal: bewoners die samen hun leefomgeving vormgeven. Wouter Veldhuis pleit voor een radicaal andere blik op eigenaarschap - één die gemeenschappen centraal zet in plaats van rendement.
Broekbakema bestaat honderd jaar. Begonnen als grote namen in het Nieuwe Bouwen, daarna hoogleraren in Delft. Jaap Bakema is daarnaast bekend als medeoprichter van Team X en redacteur van agenderend architectuurblad 'Forum'. Nu ontwerpt Broekbakema vooral universiteitsgebouwen, kantoren en laboratoria. Verrassend genoeg is het gedachtegoed van de twee naamgevers nog altijd zichtbaar in de huidige ontwerpen van het bureau.
Baksteen is hét bouwmateriaal van de Nederlandse stad en wordt al eeuwenlang niet alleen verwerkt in gevels, maar ook in straten en kades. Lang werd de hele baksteen gezien als het best en de toepassing van prefab baksteenelementen en steenstrips als niet waarachtig. Die controverse lijkt weg te ebben met als gevolg een breed palet aan snel innoverende opties voor ontwerpers.
Mien Ruys (1904-1999) is een van de bekendste Nederlandse tuinarchitecten van de twintigste eeuw. Toch lijkt haar erfgoed honderd jaar na de aanleg van haar eerste tuin onder druk te staan. Naar aanleiding van de tentoonstelling 'Mien Ruys en de moderne tuin' verzamelde de redactie drie projecten door Ruys die vechten tegen de tand des tijds.
Het huidige woningtekort gaat niet over de hoeveelheid nieuwbouwwoningen, maar over de aanpasbaarheid van de gebouwde omgeving. De telkens wisselende regels ontwrichten standaardisatie, continuïteit en adaptiviteit. De bouw moet zich opnieuw uitvinden. Wat daarvoor nodig is? Een radicale verandering, zo stelt Thijs Asselbergs in dit essay.
Drie huizen, drie verbouwingen, drie verschillende contexten - en toch hebben ze veel gemeen. In Oost-Vlaanderen transformeerden drie Belgische architectenbureaus elk op eigen wijze een woning. Stijl en schaal verschillen, maar de benadering van ruimte komt sterk overeen. 'Wat stoort, wordt weggeknipt.'
