Daglicht en uitzicht zijn misschien wel de belangrijkste ontwerptools voor een architect die een woning ontwerpt. Het voelen van de seizoenen in huis of de lichtinval in de ruimte op de eerste zonnige dag na een donkere periode is iets heerlijks en daarmee onontbeerlijk. Tegelijk is het niet altijd makkelijk om licht, lucht en ruimte in de woningbouw een plek te geven nu verdichten hoog op de agenda staat.

Bij het zien van de plattegronden van het sociale woongebouw in Dijon door de Franse architect Sophie Delhay, dacht ik terug aan een diner in Berlijn bij vrienden thuis. Wat we aten weet ik niet meer, maar de ruimte met de lange tafel waar we aan zaten herinner ik me goed. Er waren geen ramen, maar wel veel deuren die op de ruimte uitkwamen. Door de deuropeningen zag ik de kamers die erachter lagen en soms kon ik door die kamers heen naar buiten kijken. We zaten in de hal.

Een plattegrond is plat. Als ik begin met het tekenen van een plattegrond, teken ik eerst in het horizontale vlak, daarna ga ik pas naar de doorsnede. Maar nu de kleine of compacte woning in opmars is, is het steeds relevanter dit om te draaien en in de hoogte te ontwerpen. Is er een insteekverdiepinkje mogelijk? Past er een goeie werkplek onder de hoogslaper? Ik zie het in de doorsnede.