Het Nederlandse architectuurbeleid werd eind jaren tachtig opgetuigd als uiting van de politieke wil om mensen in aanraking met cultuur te brengen. Voor het eerst kwam er een samenhangend beleid op rijksniveau, waarin het bouwbeleid samenging met het cultuurbeleid. Maar inmiddels is dit architectuurbeleid alweer gesloopt en haar 'culturele waarde' volledig afhankelijk geworden van de markt.

De vertrekkend directeur van het Vlaams Architectuurinstituut is ferm in haar mening dat een architectuurinstituut op nationaal niveau een belangrijk overkoepelend orgaan is. Ze vindt het onbegrijpelijk dat het Nederlands Architectuurinstituut in 2013 opgegaan is in het veel breder georiënteerde Nieuwe Instituut. 'De hele wereld keek met bewondering naar het NAi, ook wij hebben daar de kunst van afgekeken.'

De architectuurnota's zorgden voor een levendige bouwcultuur, iets wat we nu missen. Dat stelt Kirsten Schipper die op 23 november - een dag na de Tweede Kamerverkiezingen - promoveerde op het ontstaan en de ondergang van het Nederlandse architectuurbeleid. 'Mocht Wilders het voor het zeggen krijgen, dan zal dat in het ergste geval een einde betekenen van het ondersteunen van cultuur. Een beschavingsoffensief, dat inmiddels ruim twee eeuwen geleden begon met het verlichtingsdenken.'