Een regio herontwikkelen als bos. Volgens landschapsonderzoeker en Archiprix-winnaar Lea Hartmeyer is dit hét antwoord op allerlei ruimtelijke vraagstukken. Ze studeerde af met een herontwerp voor Parkstad, het gebied in Zuidoost-Limburg waar mondiale problemen spelen zoals een dalende biodiversiteit, naast lokale problemen zoals krimp en identiteitsverlies. 'Een groot vraagstuk in Parkstad is ruimtelijke identiteit na het einde van het mijnentijdperk', stelt Hartmeyer vast.
De grote winnaar van de twintigste eeuw is niet beton of staal maar isolatiemateriaal. Er is geen gebouw zonder isolatie en de isolatiepakketten worden steeds dikker terwijl woningen compleet worden dichtgezet. Toch krijgt isolatiemateriaal nog maar weinig aandacht van architecten omdat het meestal onzichtbaar is. Tijd voor een kritische blik op minerale wol, hardschuim en pur.
Wat in 2011 begon als een innovatief schoolgebouw in de Eindhovense nieuwbouwwijk Meerhoven, eindigt vijftien jaar later in grotendeels sloop en nieuwbouw. Basisschool 't Slingertouw, ontworpen door Patrick Fransen van NOAHH, kampte vijf jaar na de oplevering met waterproblemen. Als alles meezit krijgen de leerlingen en leraren na jaren onderhandelen nu een droge school.
Aan de ene kant de voormalige haven, aan de andere kant een eindeloos uitzicht over de weilanden, en om de hoek het historische centrum van Amsterdam. De kleine vissershuisjes in Durgerdam, ooit waarschijnlijk als zelfbouw ontstaan, zijn inmiddels ruim honderd jaar oud en zeer geliefd. Architect Moriko Kira heeft in samenwerking met Satoru Muneda van Machi Machi Architects een daarvan onlangs gerenoveerd en uitgebreid: 'Ik dacht: als ik nu tegen een muur schop, stort het hele huis in.'
Baksteen is hét bouwmateriaal van de Nederlandse stad en wordt al eeuwenlang niet alleen verwerkt in gevels, maar ook in straten en kades. Lang werd de hele baksteen gezien als het best en de toepassing van prefab baksteenelementen en steenstrips als niet waarachtig. Die controverse lijkt weg te ebben met als gevolg een breed palet aan snel innoverende opties voor ontwerpers.
Het hofje als architectonische typologie bestaat al eeuwen. Eerst was het vooral bedoeld voor senioren om zorg en gezelschap bij de hand te hebben. Moderne varianten nemen afstand van dit soort traditionele kenmerken. Hier wonen gezinnen die rust zoeken in de drukke stad. Lijken de hofjes van de 21e eeuw nog wel op hun voorgangers?
De meeste tenderprocedures voor ontwerpopdrachten deugen niet. Tenminste, dit is de boodschap van de architecten die ik spreek. Maar wat is dan eigenlijk wél een goede tender? Als ik de vakgemeenschap daarover ondervraag, kan bijna niemand mij een voorbeeld geven. Ik besloot zelf op zoek te gaan.
Mien Ruys (1904-1999) is een van de bekendste Nederlandse tuinarchitecten van de twintigste eeuw. Toch lijkt haar erfgoed honderd jaar na de aanleg van haar eerste tuin onder druk te staan. Naar aanleiding van de tentoonstelling 'Mien Ruys en de moderne tuin' verzamelde de redactie drie projecten door Ruys die vechten tegen de tand des tijds.
