Gideon Boie is architect-filosoof, onderzoeker aan Faculteit Architectuur van de KU Leuven en oprichter van het architectuurkritisch collectief BAVO. Het werk richt zich op de politieke dimensie van kunst, architectuur en ruimtelijke planning.
Monnikenheide is een zorglandschap, en tegelijk een architecturaal statement over de plaats van zorgbehoevende mensen in de samenleving. De architectuurminnende opdrachtgevers verzamelden vijftig jaar lang een unieke verzameling gebouwen op het terrein in het Belgische Zoersel. Architect-filosoof Gideon Boie schreef een boek over deze bijzondere plek.
Door Gideon Boie - "Pessimisme in de theorie, optimisme in de praktijk" is een slagzin die Lieven De Cauter in koeien van letters liet aanbrengen in de foyer van het Kaaitheater in Brussel. Hoewel ik de boodschap altijd geaffirmeerd heb, roept het vragen op als we een plaatsje zoeken voor kritiek in de afweging. Architectuurkritiek laat zich immers informeren vanuit theorie, maar zit de praktijk op de huid. Kritiek wil zich niet terugtrekken in abstracte reflecties. Aan welke kant van de afweging zullen we de kritiek dan situeren? Hoeveel pessimisme kan de praktijk verdragen? Is een praktische kritiek mogelijk zonder optimisme te versmoren? Kan een optimistische kritiek meer zijn dan retroactief manifest? En hoeveel pessimisme verdraagt de ontwerppraktijk?
Door Gideon Boie - Vijf omvangrijke beeldessays eisen de aandacht in het recente Architectuurboek 13 van het Vlaams Architectuurinstituut. Esther Eggermont fotografeert het Zwin bezoekerscentrum naar ontwerp van Coussee en Goris zonder de architectuur in beeld te brengen, wel helmgras, verweerd hout en een ooievaar. Sarah Westphal brengt het Caritas project in Melle door architecten De Vylder Vinck Taillieu in beeld met mysterieuze detailbeelden die blindstaren op de plankenvloer, het glas van de tuinkassen, de gravel en dergelijke meer.
Door Door Gideon Boie - Op een dag spreekt Siham Lakhal me aan over haar onderzoek naar het ontwerp van de dood. Als moslima zoekt Siham naar een integratie van gebruiken en rituelen die eigen zijn aan haar cultuur. Het gemoedelijke gesprek confronteert me dat ik eigenlijk niet weet waar en hoe mijn islamitische landgenoten begraven worden.
Gideon Boie verkent een architecturale productie gericht op bemiddeling.
Door Gideon Boie - Hoe ver kan een architect gaan in de vereenzelviging met de opdracht? In een kritiek op de Biertempel in Brussel stelde ik de vraag waarom een gerenommeerd architectenkantoor als Robbrecht & Daem architecten zich laat verleiden tot een communicatieoffensief. Is het niet aan de opdrachtgever - in dit geval een samenwerking tussen de Belgische federatie van bierbrouwers en politici - om een dergelijk project te verdedigen?
door Gideon Boie - Hoe komt het dat het collectief ROTOR tot nu toe enkel is gepubliceerd in editie 2009 van het Jaarboek Architectuur Vlaanderen? Het project 'RDF181' (2008) betrof een tijdelijke installatie, opgebouwd uit recuperatiemateriaal tegen een wachtgevel aan de Vlaamse Steenweg in hartje Brussel. Opmerkelijk genoeg verdween ROTOR uit beeld in de latere jaarboeken (nu gepubliceerd onder de naam Architectuurboek), net op het moment dat zijn eigenzinnige recyclagepraktijk de wereld rondgaat. Deze anekdotische kwestie brengt ons op een oorspronkelijke mythe in de architecturale discipline: een architect moet 'het' gemaakt hebben. De bouwpraktijk is de olifant in de kamer van de architectuur.
De naderende sloop van het Europees Parlementsgebouw in Brussel leidde onlangs in Vlaanderen tot de nodige commotie. Bouwmeesters en architecten schuwden daarbij geen grote woorden. En terecht. De Europese overheid streeft klimaatdoelstellingen na, maar laat zich ondertussen huisvesten in regelrechte wegwerparchitectuur. Het gebouw is na een looptijd van amper dertig jaar afgeschreven en ontwikkelaars staan in de rij met mooie nieuwbouwplannen. De bouwmeesters schroeven ondertussen hun ambitie op.
